Σήμερον μαύρος ουρανός

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Άσμα επετειακό, πένθιμο από τη θρησκευτική μας παράδοση, για την επέτειο μιας ιστορίας με άδοξο τέλος! Γιατί η αληθινή αγάπη δε γνωρίζει τοίχους και φράγματα, μήτε απαγορεύσεις και ανέλπιδες προσπάθειες να ξεχαστεί! η αγάπη θέλει 2..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

(ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ Α. ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ)



Σήμερον μαύρος ουρανός,
σήμερον μαύρη μέρα,
σήμερον εσταυρώσανε,
τον πάντων βασιλέα.
Σήμερον όλοι θλίβονται
και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερον έβαλαν βουλήν
οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά
οι τρισκαταραμένοι.
Σαν κλέφτη τον επιάσανε
και σαν φονιά τον πάνε
και στου Πιλάτου τις αυλές
εκεί τον τυραγνάνε.
Κι' η Παναγιά η δέσποινα
κ' οι άλλες οι γυναίκες
έπιασαν το στρατί στρατί,
στρατί το μονοπάτι.
Το μονοπάτι τς' έβγαλε
μεσ' στου ληστή την πόρτα.
Τηρά δεξιά, τηρά ζερβά,
κανέναν δεν γνωρίζει.
Τηρά και δεξιώτερα
βλέπει τον Άγιο Γιάννη
-Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε
και βαπτιστή του γιου μου
μην είδες τον γιόκα μου
και σένα δάσκαλό σου;
-Δεν έχω γλώσσα να σου πω
γλώσσα να σου μιλήσω,
δεν έχω χεροπάλαμο,
για να σού τονε δείξω.
Βλέπεις εκείνον τον γυμνό,
τον παραπονεμένο,
οπού φορεί πουκάμισο
στο αίμα βουτημένο;
Οπούναι τα ματάκια του
ραμμένα με μετάξι,
κι οπού φορεί στην κεφαλή
αγκάθινο στεφάνι;
Εκείνος είναι ο γυιόκας σου
και μένα δάσκαλός μου.


[/align][/B]

ειν' ένα διάλειμμα, ας πούμε ..νεκρικό!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2008