Δεν ήταν μαύρη η αγάπη μας, θυμήσου

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

όταν ο κόσμος σου ήταν μια μου αγκαλιά....Αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ήταν μαύρη η αγάπη μας,θυμάσαι
το κατακόκκινο κρατήσαμε φιλί
δέσαμε πάνω στην αλμύρα του μια γεύση ευτυχίας
όμως μας ξέφυγε ο δρόμος στη στροφή.
Τρέχουν οι σκέψεις απ'τα μάτια
γράφουμε σήμερα μαζί άτιτλο τέλος.
Σωθήκανε τα αηδόνια στις ψυχές
κι ο λήθαργος που ζούμε,μάταιος.
Τόσο μάταιος...
Άργησες τόσο που τα βήματα μυρίζουν απειλή
κι η αφοσίωσή μου έβγαλε αγκάθια.
Μα σου'πα σήμερα θα γράψουμε μαζί,
ας είναι στίχοι της στιγμής
θα κάνω ειρήνη να σε χωρέσω ως το τέλος.
Χόρεψέ μου..
ας είναι έτσι να σ'ακουμπήσει μια ζωή,
μια απ'τις δικές μου τις ζωές,
αιώνιο κοίταγμά σου.
Εγώ θα στάξω λίγο ήλιο
να σου αφήσω το φεγγάρι,
απόψε γράφουμε μαζί!
Υπογράφουμε την έλξη μ'ένα στόμα,
μ'ένα σώμα απειλούμε δυο υπάρξεις.
Άργησες στάλα μου και στέγνωσα
σαν προσπαθώ να σε γεμίσω καλοκαίρια..
Μα σε θυμάμαι περασμένη μου τροχιά,
κύκλε της ταραγμένης μοναξιάς μου
Πάγωσε η αγάπη,δεν την ντύσαμε καλά.
Άργησαν τα μάτια σου να φτάσουν στα δικά μου,
τόσο που θαμπώσανε τη πρώτη μας ματιά.
Πάλεψα,παλέψαμε εμείς με το φεγγάρι
και το κατάπιαμε σε μια γουλιά
δεν ήταν μαύρη η αγάπη μας,θυμήσου
όταν ο κόσμος σου ήταν μια μου αγκαλιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2008