μνημείο της θλίψης

Δημιουργός: ΘΙΣΒΗ, ΜΑΙΡΗ

για όσους με πρόδωσαν...με όλη μου την αγάπη!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B] μνημείο της θλίψης...θα γίνω ξανά...
στη γιορτή μου θα πάω με άδεια τα χέρια!
μια σαίτα θα μπίξω βαθιά στην καρδιά...
μαραμένα κορμιά...σαν νεκρά περιστέρια...

θα ηχήσουν καμπάνες...στο μικρό το ξωκλήσι..
λυσσασμένα θα τρέχουν στο χαμό τα παιδιά...
της ψυχής μου θ 'ανοίξει...το άγριο μελλίσι...
"πιο μακρυά μου καθίστε" να τους λέω φωναχτά!

μα...εκείνα...ζιγώνουν! τα παιδιά...τα γυφτάκια!
δεν το βλέπουν πως έχω..στα μάτια καρφιά!!
σαν βατράχια τυφλά...σε ξεραμένα ρυάκια
στης βροχής το χορό..μια τσιγγάνα ζημιά!!

φύλαξέ μου μια νότα...να κοιμήσεις τα χρόνια
που ξυπνούν μεσ' στη στίλβη τον καιρό τον φονιά!
δίχως τύψη κι αχό...δίχως φώς και συμπόνια...
ν' αναπνέει μεθυσμένα..του ναυαγού μου η σκιά!

τα φαντάσματα φύγαν που γελούσαν με πόνο
απ' τους τοίχους τρυπώσαν...και γλυστρίσαν στους βάλτους!
ένα όνειρο σώσαν...κι ένα ξόρκι στο χρόνο..
κι έτσι αντέχουν τα χθές....στων ποινών μου τους τάφρους!

ερμαφρόδυτα γέλια ..τώρα ανοίγουν το δέρμα...
και τη βέρα του νόστου...τη γυαλίζουν κρυφά!!
σου χαρίζω του πένθους...το απότιστο στρέμμα...
να το σπέρνεις ν' ανθίζουν...πεθαμένα μωρά!!!

κι αν σου στήψουν το βλέμμα της αγάπης τα βέλη
κι αν ακούσεις να λένε πως γεννιέσαι ξανά...
των γονιών σου το θαύμα πρίν το ντύσουν αγγέλοι...
γλύτωσέ το απ' τη στάχτη! σήκωσέ το ψηλά!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2008