Σ' Αγάπησα

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Αφιερωμένο...Κι εγώ μαζί με τη ζωή σου έμεινα απόσπασμα της ύστατης στιγμής..μια ιστορία ενός χαμένου παραδείσου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center][font=Comic Sans MS]Ένας ήλιος ταξιδεύει στη μέρα σου
είναι τα μάτια μου που σε προσέχουν
τα'στειλα με τον άνεμο,τα πήρε η βροχή
στα υπόγεια να μισεύουν,να κρύβονται.
Κι απ'την άκρη πηγαίνω,χείλια των μυστικών απανθίσματα
πετρολουσμένες πατημασιές του χρόνου ν'αποφεύγω.
Ρίγη ν'απλώνεσαι στα πιο κρυφά ραγίσματα,
ένας Βοριάς στη θέληση να υπάρχω,
βεντάλια επίχρυση φανταχτερού τοπίου.
Ποίησης κοίταγμα,στερνής αγάπης παραπέτασμα'
παραπέταγμα ήθελα να πω γιατί πετάω παρά τις απουσίες,
ένα αφάνταστο μενεξεδί σύννεφο,
μου έμοιασες να μοιάσω,
με ένιωσες να νιώσω,
με έμαθες να εμπιστεύομαι.
Με έμαθες να σε κοιτώ
και να μην ψάχνω τίποτα πέρα απ'τα μάτια σου.
Κοίτα πως γέμισε η ζωή μου από εσένα
και τώρα γιατί;
Γιατί μ'αδειάζεις;
Σου το'χα πει μ'ένα στερνό φτερούγισμα
πως θα χαθώ αν με προσγειώσεις.
Και σπάσαμε.
Ένα αντίο πια δε φτάνει.
Γίναν οι κόσμοι μας καπνός και μας κατάπιαν.
Τι κι αν δεν πρόλαβες να πεις
λέξεις που υφαίνονται με δάκρυα απ'τα μάτια;
Σπάσαμε,
γίναμε έρμαιο των στιγμών μας
που μας πέταξαν στα βράχια,
καράβια γίναμε στ'αλάργευτα του τόπου.
Έτσι να νιώσεις τη βροχή να σε σκορπά,
στα χέρια ολάκερη κατάρα να σε τρέμει.
Έτσι να πάρεις αγκαλιά όλο το κόσμο,
φτάνει η στοργή σου για ν'ανθίσουν πρωινά.
Σπάσαμε,
στις αναμνήσεις,στον καιρό που βούρκωσε;
Δεν ξέρω!
Δεν πρόλαβα να ρωτήσω το στερνό σου δάκρυ!
Μόνο το άρωμα μιας χρόνιας μοναξιάς,
αυτό θυμάμαι,εκείνο γέμιζε κάθε σκοτάδι του κορμιού σου.
Κι εκεί που πνίγηκε η αγάπη,η ολόδική μας
απάνω στάθηκα κι εγώ μα κάτι ξέχασα.
Πέρα απ΄το φως των στεναγμών,
αντίκρυ κάποιας ακατάπαυστης ωδής,
πάνω στ'ακούραστο το χάδι που μου άφηνες
εκεί,
εκεί απάνω έσπασα,
εκεί απάνω στάθηκε,πάνω στη ζεστασιά του
μια ανάσα μου που γράφει
"σ'αγάπησα"[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2008