το ζειμπεκικο της μοναξιας

Δημιουργός: iptamenos_gatos, Ιωαννης Χριστοπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μες το κατακαλοκαιρο παγωσε ο στρυμωνας
και η κερκινη αδειασε απο τα αρχαια νερα,
αυγουστο μηνα κι ενοιωσα πως εφτασε χειμωνας,
κι ο δρομος που μου εδειξες δεν βγαζει πουθενα

ματωσε μεσ' τα χερια μου του κοσμου το λουλουδι
που μου δωσες να το κρατω εγω παντοτινα,
με διχως λογια μου μαθες να λεω ενα τραγουδι
και συ εξαφανιστηκες σε σκοτεινα στενα

αλλαξε ροτα ο ανεμος και γυρισε βαρδαρης
κι οτι ονειρα μου εμειναν τα πειρε μακρυα
κι οση ψυχη μου απομεινε ετρεξες να την παρεις,
και παλι μ αφησες γυμνο μεσα στην καταχνια

φευγει ο χρονος, ομηρος στις σκοτεινες βουλες σου
και οι στιγμες που ζητησα χαθηκανε κι αυτες,
κλειδωσες με βαρια κλειδια αποψε την ψυχη σου
κι εμενα μονο μ αφησες σε σκοτεινες στοες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2008