Υμνητής του πελάγους

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Αφιερώνεται σε όλη τη στιχοπαρέα. Θερμές ευχές για ένα όμορφο καλοκαίρι!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα καθίσω κι εγώ στο βράχο το μαρμάρινο
του Σουνίου όπως ο μέγας Άγγλος ποιητής
του πελάγους θα γίνω θεωρός και υμνητής
που σαν σε κάτοπτρο τέλειο και κρυστάλλινο

καθρεφτίζεται εκεί ο ουρανός ηλιοφώτιστος
με σύννεφα αραιά και λευκά, όχι πια μαύρα
που τα χαϊδεύει στοργικά η μεσημεριάτικη αύρα
και ο βυθός από κάτω να φέγγει αιώνια ασκότιστος

Και το κυματάκι στο γιαλό σιγανό και χαδιάρικο
τη δεμένη και μόνη βαρκούλα νανουρίζει
μακρινές και παλιές ιστορίες τής ψιθυρίζει
με φωνή που ‘χει τόνο απαλό, ταξιδιάρικο

Για καράβια πειρατικά της μιλάει, κουρσάρικα
που στη μάχη ρίχνονταν με λύσσα και πάθος
για ναυάγια που η μοίρα τους το ‘χει στο βάθος
με νοσταλγία να τραγουδάνε παραπονιάρικα

Η ματιά μου μακριά να ταξιδεύει ανεμπόδιστη
στη γραμμή του ορίζοντα και πιο πίσω ακόμα
εκεί που ο ουρανός με του δειλινού το υπέροχο χρώμα
και το πέλαγος γίνονται φίλοι πιστοί και αχώριστοι

Και το βράδυ με τη σβελτάδα θαρρείς ενός πάνθηρα
η ασημένια πανέμορφη πανσέληνος του Ιούλη
παίζοντας με τα σύννεφα αδιάκοπο κρυφτούλι
λαχανιασμένη να τρυπώνει σε μισόκλειστα παράθυρα

Η αυγή να επιστρέφει μεγαλόπρεπη και ροδόχρωμη
και μέγας ολοστρόγγυλος ο ήλιος ανατέλλων
υποσχέσεις να δίνει για ένα καλλίτερο μέλλον
χωρίς πια σκοτάδι και μοναξιά εκατόχρονη

Κι ο ναός ο δωρικός ο από αιώνες ακατοίκητος
ορθός σε πείσμα του χρόνου, άδειος και μόνος
ακόμα να πιστεύει στην υπόσχεση του Ποσειδώνος
πως θα επιστρέψει τροπαιοφόρος και ακατανίκητος

Εκεί, χωρίς να μπορεί να με νικήσει ο κάματος
αφήστε με μόνο θεωρό και υμνητή της ομορφάδας
ενός πελάγους αεικίνητου, κι απ’ τα «Νησιά της Ελλάδας»
στα χείλη να ανεβαίνει ορμητικός ο στίχος ο αθάνατος:

«Στου Σουνίου θα καθίσω το μαρμάρινο βράχο
σύντροφό μου το κύμα του Αιγαίου θα κάνω
αυτό εμένα να ακούει κι εγώ εκείνο μονάχο
κι εκεί πάνω σαν κύκνος με τραγούδι ας πεθάνω» *


* (Λόρδος Βύρων, Τα νησιά της Ελλάδος, μετ. Αργύρης Εφταλιώτης)


Αυθεντικό κείμενο:

Place me on Sunium's marbled steep,
Where nothing, save the waves and I,
May hear our mutual murmurs sweep;
There, swanlike, let me sing and die

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-07-2008