σαν να θράσεψε η σκέψη

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μνήμες,
όλες κι όλες μου οι μνήμες
δυο παλιές λαμαρίνες
που σκουριάσαν , γιατί
άδεια, ειν’ τα μάτια μου άδεια
βυθισμένα καράβια
σε ένα πέλαο βαθύ

βέλη
πόσα κάρφωσα βέλη
στο μυαλό να μη θέλει
στην ψυχή να τολμά
νύχτα να ξυπνά απ’ το κώμα
και να δίνει το σώμα
στα΄ αχερούσια νερά

πείρα
απ’ τα χρόνια μου πήρα
τώρα πλέον στη μοίρα
δεν πιστεύω ξανά
κι έτσι λέω μέσα μου «ζήσε
ό,τι διάλεξες είσαι
πίσω πια δε γυρνάς»

μ’ όλο
που στο βίο μου όλο
έναν γύρευα μόλο
να δεθώ στα ρηχά
τώρα σαν να θράσεψε η σάρκα
και γυρεύει μια βάρκα
να την πάει στ’ ανοιχτά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2008