Αυθόρμητη στιγμή

Δημιουργός: Γιαννης Στιχακης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυθόρμητη στιγμή.

Στέκομαι στην άκρη ενός υπέροχου γκρεμού
μέσα στο δείλι ενός ατέλειωτου ουρανού
κάτω η θάλασσα σε μια απέραντη γιορτή
φεγγάρι σ’ ασημένιο δρόμο μόνο περιπατεί.

Ο άνεμος στο φούσκωμα μαλλιά μ’ ανακατεύει
τα μάτια μου η ομορφιά υγρά μου τα παιδεύει
στα χείλη μου η αλμύρα στεγνή έχει καθίσει
τη μοίρα μου , η ώρα η στιγμή , θ ‘αποφασίσει.

Στο βάθος στον ορίζοντα πορφυρά τα σύννεφα
σαν πίνακα του Λούβρου στέλνουνε μηνύματα
μια ανάσα βαθιά και μια ζάλη γλυκιά συντροφιά
ένας πόνος βαθύς σαν τοπίο ψυχής , ζωγραφιά.

Μες απ’ τη σκέψη γυρνά από μία γωνία κρυμμένη
μια ανάμνηση παλιά και ότι απ’ αυτήνε απομένει
και ο βράχος ψηλός και ο κόσμος τρελός γυρίζει
ένα κύμα χτυπά , να , εκεί , χαμηλά και αφρίζει.

Θα γλιστρήσω θ' αφεθώ θα πέσω αφού δεν θα χαθώ
θα ζω για πάντα στο τοπίο αυτό … θ’ αναστηθώ
θα χω το βράχο συντροφιά τ’ αστέρια όλα αγκαλιά
όλου του κόσμου η ομορφιά πρώτη φορά η ανεμελιά

έτσι στο γλίστρημα αυτό δεν προλαβαίνω να σας πω
πόσο όμορφα νιώθω τώρα που αρχίζω … σαν πετώ
μην ψάξει κανείς δεν θα με βρει ούτε εδώ ούτε εκεί
μια τέτοια αυθόρμητη στιγμή δεν θα μου ξαναδοθεί
απ’ την αρχή σε μία άλλη αναπνοή … θα έχω ξαναγεννηθεί..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2008