Απολογία στην πληγωμένη καρδιά σου

Δημιουργός: ergas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και τώρα οι δυο μας...
το αλάτι και το χρυσάφι
είμαστε της γης.
Πληγωμένοι
βαδίζουμε αργά
από το βάθος του χρόνου
κυνηγώντας τον άνεμο.
Μαζί συμπονέσαμε το πάθος.
Κι αν με ανασήκωσαν οι άνεμοι...
κι αν κάποιοι είπαν πως δείλιασα,
πως σκάρτεψα,
πως ξεμπέρδεψαν μαζί μου
και πανηγύρισαν
την εξαφάνιση μου
με κροκοδειλίνια δάκρυα...
Κι αν έχασα το φως του ήλιου
απο μπροστά μου...εσένα,
δεν είπα ακόμα
την τελευταία μου λέξη.
Γιατί όποια πέτρα
να σηκώσω
απο κάτω θα σε βρώ.
Γιατί βρήκα το κουράγιο
και σχημάτισα το οχι
μέσα μου,
με την όψη σου σφηνωμένη
στην κόρη του ματιού μου.
Γιατί και αν το όνειρο μας
ματώνει σε κάθε μας βήμα
εγω θα σ'αγαπώ!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2008