Κόκκινα

Δημιουργός: ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χείλη τους βάψανε κόκκινα και οι αγγέλοι
Έγινε η νύχτα όλο φτερά έρωτα και πανικό
Κυλάω νερό που όλο διψάει, κυλάω κορμί που όλο σε θέλει
Μα εξαϋλώνεσαι κι εγώ εξατμίζομαι ξανά στον ουρανό

Αληθινή και ψεύτικη όπως η ανατολή
Απ τις επάλξεις του ήλιου αντίκρυσμα θα μ’ εύρεις
Η εξουσία σου σε διψασμένους μιας σκύλας μάνας η θηλή
Να με γεννάς και να με καις την δύση να ανέβεις

Μικρή να ήτανε καλύτερα παρά μεγάλη η αντοχή μου
Κάκτος με αγκάθια χαρωπός φυτεμένος στο φεγγίτη
Κι αφού ως τον θάνατο με αγαπάει τόσο ο θάνατος
Πάλι έσπασα σαν μαύρη λέξη στου μολυβιού την μύτη

Είναι η ζωή μου ένας στρατός που με περικυκλώνει
Αμφιθεατρικά ο έρωτας το σπίτι και η δουλειά
Φεύγω απ το λάθος, έτσι είπα, μα αυτό κοντοζυγώνει
Στο κάτω χείλος μου κρεμιέσαι σαν ανάγκη σαν θηλιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-07-2008