Θλιμμένο

Δημιουργός: Jorlin

Γεια σας μετά από καιρό... Σόρυ που δε σχολιάζω, δε νιώθω πολύ δεκτική τελευταία... Το κάτωθεν ανάλαφρο πόνημα αφιερώνεται σε μένα, σε κείνον και στους λοιπούς (γλυκούς) θλιμμένους του site...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τελευταία έχω την ακόλουθη φαντασίωση
(κρατά λίγα δεύτερα μόνο)
Είμαστε σ’ ένα τεράστιο σουπερμάρκετ
Εγώ σπρώχνω ένα μεγάλο καρότσι για τα ψώνια
Γαντζώνομαι πάνω του, τσουλάω μαζί του
και γελώ με την καρδιά μου
Κι εσύ χαμογελάς που με βλέπεις να παλιμπαιδίζω
και δε με συμμαζεύεις με υποδείξεις και φωνές
- Σε λίγο θα μου αγοράσεις αφρόλουτρο «Νταβ»
και βιολογικό παγωτό σοκολάτα
κι ό,τι άλλο βρούμε και μας γυαλίσει
ασχέτως τιμής –

Σ’ είδα μια και μόνη φορά
που ήταν αρκετή για να σ’ αγαπήσω
- Δε μπόρεσα να μην το κάνω –
Είχες αθώο χαμόγελο παιδιού
που μαρτυρούσε πως δεν έχεις πληγωθεί πολύ στη ζωή σου
κι οι άνθρωποι που δεν έχουν πληγωθεί
είναι απαλοί σαν τα πέταλα φρέσκου μπουμπουκιού
κι έτσι κατά κανόνα δεν πληγώνουν
Το βλέμμα σου, ζεστό και ασυννέφιαστο, έλεγε κάτι σαν
«Όλα καλά θα πάνε» και «μην ανησυχείς»
Κι είχα ανάγκη να μου το πουν στ’ αλήθεια αυτό
Είχα ανάγκη να το πιστέψω
Ν’ αφεθώ στην αγκαλιά σου
Ενώ θα ξεδιπλώνεις τις ρόδινες πτυχές του κόσμου μας
Γλυκά-γλυκά
Για να πατήσω – επιτέλους – στα μαλακά
Να σου αφεθώ και να σ’ αφήσω
Να με παραχαϊδέψεις λίγο
Σα να ‘μαι το παιδί σου
- Μη φοβάσαι δε θα γίνω κακομαθημένο -
Ποιος έξυπνος έβγαλε το συμπέρασμα
ότι τα μπουκωμένα πειθαρχία παιδιά
τα στερημένα αγάπης
γίνονται άνθρωποι σωστοί;
Αποτελώ το τέλειο υπόδειγμα
του αντιθέτου αυτού που λένε «σωστός άνθρωπος»
Πλήθος συγκεντρώνω μίση κι αντιπάθειες
Θα ‘ναι που δεν είμαι ούτε γενναία, ούτε ειλικρινής
Θα ‘ναι που γδάρθηκα πολύ κι έγινα αιχμηρή
Ίσως και να ‘ναι που το πρόσωπό μου
θυμίζει έντονα τύψη
και κανείς δεν αγαπά τις τύψεις
έξον κι αν είναι μαζοχιστής

Έχω βαρεθεί πια, κουράστηκα
Μέσα μου τόσες σκουριασμένες κραυγές
και καπνοί
να κουβαλώ μονάχη μου
σε διάφορα γραφεία «ειδημόνων»
- Παρακαλώ, δείτε τη γάγγραινά μου, ψηλαφίστε την,
κόψτε την από μένα (Σώστε με!)
και ν’ απαντούν ανέκφραστοι
να γίνω πιο σαφής
- Πόσο πια; -
Δώσε μου εσύ το θεραπευτικό άγγιγμά σου
και τότε σίγουρα θα γειάνω
θα ντυθώ ξανά στα λευκά
τα προ-βαφτιστικά μου ρούχα
Και γι’ αντάλλαγμα θα σου δείξω
πόσο ηδονικό είναι να τσουλάς
μ’ ένα άδειο καρότσι στους χαοτικούς διαδρόμους
ενός τεράστιου σουπερμάρκετ
Άσε δε θέλω «Νταβ» ούτε και παγωτό
Πάμε καλύτερα στην «έξοδο χωρίς αγορές»
Πάρε μου κάτι χωρίς αντίτιμο μεταλλικό ή χάρτινο
Μια απάντηση στην ερώτηση
«Τι σκέφτεσαι αλήθεια;» ή
«Τι χρειάζεσαι πραγματικά;»
Επέμεινε
Κι αν δεν τρομάξεις
Τότε πάρε μου
Μια εκδρομή μ’ εμάς τους δυο
Κάπου μακριά. . .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2008