Συν-παθητική Μελάνη

Δημιουργός: Συννεφόκαμα, Αμακόφεννυς

Έτσι όπως πρέπει να γράφονται οι αναμνήσεις

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποτέ δεν τελείωσε ο έρωτας
Κι αν θέλουμε τόσο πολύ το μοναδικό
Και το αιώνιο ν’ αγγίξουμε
Μικροί θεοί αλώβητοι θέλουμε
Να βγούμε από τις τρύπες
Που μας όρισαν ζωή
Και ασφαλείς
Στις ουράνιες κατοικίες μας
Να λιθοβολούμε τους άλλους
Που δεν μπόρεσαν
Παράδεισό ν’ αγγίξουν

Κοίτα το ψέμα που σε θρέφει
Αν βάφτισες εσύ το πρόσκαιρο Αιώνιο
Ένας καινούριος θάνατος το χέρι σου τείνει
Με το άνοιγμα των ματιών σου
Και το κλείσιμό τους
Γεννιούνται και πεθαίνουν
Έρωτες και Παράδεισοι
Το όνομα που τους δίνεις θα πάρουν
Και το ανθρώπινο σαρκίο τους
Θα περάσει στην αμελητέα
Για τους λοιπούς
Προσωπική σου Ιστορία
Η συν-παθητική μελάνη
Προσωρινά
Αποτυπώνεται

…Κάποτε όλα παύουν να υπάρχουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2008