Νάρθηκας στο χέρι Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος ...έχω τραβήξει πολύ κουπί στη ζωή μου, καιρός να ξεκουραστώ... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [B]Νάρθηκας στο χέρι και στραγάλια στο χαρτί για μεσημέρι. Πήγα για μπάνιο, δε το έχασα. Στην επιστροφή όμως με περίμενε η εφημερία του ΚΑΤ στην ορθοπεδική κλινική. Τενοντίτιδα στον καρπό του αριστερού χεριού, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία. Ξύπνησα με πόνο και δεν υποχώρησε με παυσίπονο. Αν συνυπολογίζεις και το μούδιασμα που αισθάνομαι εδώ και ένα μήνα στο ίδιο χέρι πάντα, βγάζεις ένα αποτέλεσμα δυναμίτη, έτοιμο για τον ψυχίατρο, όχι για τον ορθοπεδικό. Πακετάκι που λένε. Περίμενα στην ουρά μια ώρα. Το χέρι μου εν τέλει μπήκε σε ημινάρθηκα που αποτελείται από ένα έλασμα που καλύπτει τον αντίχειρα και γάζες στο υπόλοιπο κομμάτι του χεριού μέχρι τα δάχτυλα. Τζενούλα, σόρυ που δεν πέρασα να σε δω, αλλά θα με έβλεπες να κλαίω και θα με λυπόσουν. Εμείς οι παρθένοι βλέπεις, σφύζουμε από ευαισθησία όσο κι αν φαινόμαστε στους υπόλοιπους βόδια. Θα με έβλεπες να κλαίω γιατί καθώς περίμενα στην ουρά, στεκόταν πάνω σ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι απέναντί μου, μια κυρία με άσπρα μαλλιά, μεγάλης ηλικίας, η κυρία Δέσποινα, με γυαλιά στο πρόσωπο, αδύνατη, με μαύρα ρούχα, όπου έτρεμαν τα χέρια της από τη νόσο του πάρκινσον. Στο χέρι κρατούσε μια μαγκούρα για να τη βοηθά να περπατάει. Δεν ήταν ανάπηρη, ωστόσο για κάποιο λόγο επισκέφτηκε κι αυτή τον ορθοπεδικό. Την είχε εξετάσει ο γιατρός και ήταν έτοιμη να φύγει με τις ακτινογραφίες στο χέρι. Την πλησίασε μια νοσοκόμα για να τη βοηθήσει και τη ρώτησε “να τηλεφωνήσω σε κάποιον να έρθει να σας πάρει; δώστε μου κάποιο τηλέφωνο”. Εκείνη της απάντησε “είμαι μόνη μου, δεν έχω κανέναν” τρέμοντας ολόκληρη από πάρκινσον. Τη λυπήθηκα, γύρισα το κεφάλι κάτω και με πιάσαν τα κλάματα μέσα στο νοσοκομείο. Τελικά τηλεφώνησαν γι’ αυτήν και κάλεσαν ένα ταξί... Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2008 |