Το ποίημα που δεν είναι

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Όταν το μέλλον της γλώσσας παρεμβαίνει στο παρόν της… (από τα τετράδια της Εργάνης)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Κείνται οι πλίνθοι της ζωής
ατάκτως ερριμμένοι
και ποιος να φτιάξει τη σειρά;
Η οικοδομή -μου είπε-
ήταν ερείπιο εξαρχής
μα δεν το είχε δει κανείς[/I]


Και τι να είναι άραγε αυτό
που ο ποιητής
μάταια προσπαθεί να ιστορήσει;
Μην είναι κάτι
που σκόπιμα αποσιωπά
ή κάτι
που εν αγνοία του κηρύσσει;

Μήπως το ποίημα τελικά
είν’ ένα διάλειμμα μικρό
ανάμεσα στις πράξεις
του παραλόγου της ζωής θεάτρου;

Σαν σταματά η δράση
κάθε ουσίας αναισθητικής
κι ο πόνος εμφανίζεται
ξανά και πάλι
σφυροκοπώντας το κρανίο
Τότε οι λέξεις ομοθυμαδόν
ψάχνουνε για μιαν έξοδο

Διέξοδο ή αδιέξοδο;
Αυτό είναι; δεν είναι ποίημα;

Ο πόνος ο ανείπωτος
που στοιβάζει
λέξεις και λέξεις και λέξεις…
σε μια σελίδα κενή
για να μεταμορφώσει
μιαν άδεια ζωή

Μια ζωή δανεική
που όλο επιστρέφεται
και κανένας πια δε την θέλει.

[align=right]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-07-2008