Ολοι εκει..και δεν ηταν αληθεια;

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Τα ωραιοτερα πργματα στη ζωη,ειναι,η,ανηθικα,η,παρανομα,η,παχαινουν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ολοι οι ανθρωποι,που τυχε να γνωρισω,
και οσοι ητανε,πολυ σημαντικοι,
στο δρομο ετρεχαν,και πηγαιναν μπρος πισω,
σε μια παρελαση,που μοιαζε μαγικη.

Καποιοι μ'αγκαλιαζαν,στο δρομο με τραβουσαν..
Και μου ανεβαζαν,τους τονους της καρδυας.
Για κατι αστειρευτες αγαπες,τραγουδουσαν..
Και 'γω δεν ηθελα,το τελος της βραδυας.

Περασαν φιλοι,που 'χει χρονια να ειδωθουμε,
η,που αποχωρησαν,κι αφησανε πληγη..
Καποιοι,που μια φορα ετυχε να συναντηθουμε,
μα κατι που ειπαμε,ακομα μ'οδηγει.

Ειναι αδιανοητο που ολοι ειναι μπροστα μου,
και 'γω δεν ηξερα με ποιον να ασχοληθω,
παρελαση εκαναν και λαθη και σωστα μου,
μα δε μπορουσα αγκαλιες τους να αρνηθω.

Ακομα κι 'Ο Ερωτας', 'Ο Ενας', που σου λενε,
που σφιγγει παντα,το στομαχι οταν τον δεις,
τα χερια του ενιωσα,στη μεση μου να καινε,
κι αφεθηκα ερμαιο,αυτης της αρπαγης.

Μεσα στον δρομο αυτο,με τραβηξε και μενα..
Και μ'ενα βλεμμα,με κοιτουσε ολο χαρα..
Με τον ρυθμο,με περνε σ'ολους ενα-ενα...
Και δεν με αφηνε...Με κραταγε γερα.

Με οδηγουσε,σ'οσους ηθελα να τρεξω...
Λες και μου εκανε ευτυχιας προσφορα...
Μες στη ζωη μου,εβαλε οσους μειναν εξω,
και οσους περασε,η σχεση μας φθορα.

Ποτε δεν ηθελα,να τελειωνε οτι ζουσα..
Απο το γελιο μου,τα χειλη ειχαν σχιστει...
Λες,κι απο χρονια,για αυτο να λαχταρουσα...
Για παντα αυτο,ευχομουν να συνεχιστει.

Πανω που αφεθηκα,σ'αυτη την ευτυχια,
απο το βαθος,κατι ειχε ακουστει...
Μια ξαφνικη,πεφτει στο δρομο ησηχια...
Με αγωνια,η καρδυα μου,ειχε λουστει.

Μονοτονουσε,μες στα αφτια,μια μελωδια..
Κι απο το δρομο,ολοι ειχανε χαθει...
Μου μετατραπηκε η χαρα,σε τραγωδια,
λες,κι ολα τελειωσαν,και ειχα τρελαθει.

Αρχισα κι ενιωθα,πως ημουν ξαπλωμενη,
τα ματια,με αγχος,ανοιγαν,σιγα-σιγα...
Αισθημα αδιψαστο,και λυπη μονο μενει...
Στ'ονειρο που θεσε,το ξυπνημα, 'Φυγα'...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-07-2008