Συγγενικός έρωτας

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...το θέμα που θίγω αυτή τη φορά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, γιατί αφορά την αιμομιξία μεταξύ συγγενών εξ αίματος!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψηλόλιγνο κορίτσι, με κατσαρά μαλλιά,
το αίμα που κυλάει, και ρέει στην καρδιά,
θαρρώ πως είναι όμοιο, με το δικό μου αίμα,
μα αισθάνομαι να σ' αγαπώ, κι αυτό δεν είναι ψέμα.

Κι αν κάποτε σε γνώρισα, κορίτσι να'σαι ξένο,
θαρρώ οτι σ' αγάπησα, χωρίς να το προσμένω,
θυμάμαι οτι σε κοίταξα, με μάτια ερωτικά,
μια νύχτα που βρεθήκαμε, με τ'άστρα αγκαλιά.

Λυπάμαι αν δεν σου’δωσα, αυτά που καρτερούσες,
φοβόμουνα κορίτσι μου, πως θα με μαρτυρούσες,
δεν έβρισκα κουράγιο, γλυκό φιλί να δώσω,
και τον παράνομο έρωτα, για μας να περισώσω.

Μα έλα τούτη τη βραδιά, στερνά ν'αγαπηθούμε,
τα μάτια σου στα μάτια μου, ξανά ν'ανταμωθούνε,
να πιω απο τα χείλη σου, νέκταρ και αμβροσία,
για εμάς οι φίλοι και γνωστοί, δεν έχουν σημασία.

Πως θα'θελα για πάντοτε, να'χω στα δυο μου χέρια,
το φιλντισένιο σου κορμί, χειμώνα, καλοκαίρια,
να ακούω την ανάσα σου, να νιώθω την καρδιά σου,
και κάθε βράδυ να μεθώ, ξανά απ'τα φιλιά σου.

Ποιός μίλησε για παντρειά, ποιός μίλησε για γάμο,
ο νόμος δεν μας συμπαθεί, μα μέχρι να πεθάνω,
θα σ' έχω για βασίλισσα, σε θρόνο σμιλευμένο,
απο αγάπης και έρωτα, συστατικά πλασμένο.

Δώρο ουράνιο στάλθηκε, για μένα και για σένα,
οι δυο μας ν'ανταμώσουμε ξανά, να γίνουμε ένα,
και όλα όσα στερήθηκες, και δεν σου είχα δώσει,
να σου προσφέρω απλόχερα, με αγάπη άλλη τόση.

Πιο πέρα απ'τον ορίζοντα, που βλέπουνε τα μάτια,
να σε κοιτώ με έρωτα, κάθε στιγμή, για πάντα,
κι αν κάποιος προσπαθήσει, την αγάπη μας να κόψει,
η μοίρα που μας ένωσε, να δεις θα μας λυτρώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2005