Να μπορουσα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ πως λαχταρώ να σ’οδηγήσω προς τη δική μου άπλα τη γαλάζια
Σύμβολο μου να σε στήσω ντυμένη με τα πιο φανταχτερά των λογισμών μου ατλάζια
Σπάταλα,δες,πως ασωτεύω την ψυχή μου εσένα καθημερινά να σε στολίζω
Κι όλα θυμίαμα στην ακριβή μου τα μύρα της καρδιάς μου σου χαρίζω

Οτι έχω πιο πολύτιμο,πιο ακριβό,μια στάλα που μ’απόμεινε αίμα στο κερνώ
Λαμπρό υπερούσιο κι αγνό φωτοχυμένο οιλούθε απ΄το δικό σου ουρανό
Για κοίτα το ,ολοπόρφυρο σφαντάει μες στο ποτήρι,σκύψε ναν το πιείς
Εστράγγιξε του είναι μου το πένθιμο κροντήρι κι άλλο πιά δεν θα βρείς

Γλυκό άγχος του ερωτά μου,εσύ της ευτυχίας μου πηγή
Σε νιώθω μες στα σπλάχνα μου βαθιά μου,σα μια μόνιμη πληγή
Ω να μπορούσα ανάλαφρα σαν αύρα φθινοπωρινή να σ’απαλοχαιδεύω
Κάθε που που τη χρυσή πνοή του ήλιου,που βυθίζεται στη θάλασσα αγναντεύω

Ναι ας μην είμαι δυνατός και μόνος παρά πνοή μαζί σου κι αυρα
Αδύναμη κι ολος ο χρόνος ας μεγαλώνει της καρδιάς τη λαυρα
Εσύ φλογάτη αυγή κι εγω μια δύση,είναι μακρυά οι δρόμοι μας καλή μου
Και δεν υπάρχει άλλη λυση παρά σκοτώνωντας την να σου χαρίσω τη ψυχή μου

Ω να μπορούσα τη χαρά στα μάτια σου τα μελαγχολικά να τηνε φέρω πίσω
Και τους γαλάζιους πόθους μου στα δυό σου μάτια γλυκά ν’αποκοιμίσω
Ω να μπορούσα να γινώ εγώ ,χαρά σου και ζωή κι ορθή να σ’αναστήσω
Απο την αγγελόβρυση να φέρω αθάνατο νερό,γλυκά να σε ποτίσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2008