Μιθριδατίζοντας τα καρφιά του κόσμου

Δημιουργός: Flake, sinnefo rain

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και ο ουρανός έσυρε φωνή και ράγισε,
έγινε θρύψαλα στο αντάμωμα της σιωπής
με την οργίλη δύναμη των κορμιών
αγκιστρωμένη στην αφθονία του γέλιου.
Περιφρουρώ την γενναιοδωρία του αυτόχειρα
μπρος στη στενότητα του συγκεκριμένου,
περιδένω το κλάμα του νεογέννητου
γνωρίζοντας πως μιθριδατίζει με την αγάπη
και αφυπνίζω την ανακούφιση της μαίας
ψιθυρίζοντας της πως:
«τα ίχνη του κόσμου είναι καρφιά
που ρίζωσαν και στάθηκαν
ως πέταλα αιώνιας ομορφιάς μέσα μας
και πως το γέλιο ενός παιδιού,
που το ορίζει μόνο η χαρά και το κλάμα μιας καινούριας αναπνοής,
ισούται με ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε»

Νεφέλη Σμίχελη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2008