Οι ποιητές πρώτα απο όλα άνθρωποι-αγωνιστές Δημιουργός: ergas ψευτόποιητες...κοιτάξτε γύρω σας...μιλήστε για αυτά...δεν είναι αργά να γίνεται ποιητές! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Εχω σιχαθεί δυο λέξεις στην Ελλάδα. Τις ακούω και μου γυρίζουν τ' άντερα. Απόδοση ευθυνών. Συνήθως τις αποδίδει η τάξη που τις έχει και γι' αυτό δεν υπάρχουν ποτέ. Οκτώ νεκροί, τέσσερις σακατεμένοι, δυο-τρεις πραγματογνώμονες στα τηλεοπτικά παραθύρια και ύστερα η εικόνα των νεκρών που δεν είδαμε ποτέ, χάνεται πίσω από τα δακρυγόνα σε εκείνα τα Ηλύσια Πεδία ή καλύτερα Ηλίθια Πεδία της αστικής μακαριότητας των θεσμών. Τα δακρυγόνα πάντα κρύβουν τους υπεύθυνους γιατί στόχο έχουν να θολώσουν το μάτι του εργάτη, του λιμενεργάτη που γυαλίζει από οργή.
Στον τρόπο που παρουσιάζονται τα θύματα έρχεται το δεύτερο κύμα οργής. Πέντε Ελληνες, ένας Αρμένιος, ένας Ρωσοπόντιος, ένας Φιλιππινέζος, λες και έχει σημασία η εθνικότητα του νεκρού, το τίμημα στο Πέραμα που έχει γίνει πέρασμα του Αχέροντα και της φτώχειας εδώ και δεκαετίες. Γαλαζοπράσινες δεκαετίες. Αμέσως μετά οι ευθύνες προσανατολίζονται. Το αόρατο δάχτυλο της τάχαμου δήθεν μαζικής ενημέρωσης μισοδείχνει τους ίδιους τους νεκρούς ως υπεύθυνους. Δεν είχανε καθαρίσει καλά τ' αμπάρια. Η απελπισία της φτώχειας τους κάνει να δέχονται να δουλεύουν χωρίς τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας. Και στο τέλος οι ναυτεργάτες εμποδίζουν τις ηθικές καλές, άψογες λιμενικές, εργολαβικές, εργοδοτικές αρχές, να ελέγξουν τη Ζώνη ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν το μεροκάματο του τρόμου, καμιά πενηνταριά εργάσιμες το χρόνο δηλαδή, ανενόχλητοι από εποπτεία.
Οχι δεν πήρε φωτιά το Πέραμα. Δεν έγινε μαζική κοινωνική έκρηξη για τους οκτώ εργατικούς τάφους που άνοιξαν. Δε ματαιώθηκε η γιορτή της Δημοκρατίας. Τόσος κόπος, τόσο χρήμα μη χαθείκαι του Αλέξη το σήμα αφού ο ΣΥΝ σε παίρνει από το χέρι, σε βγάζει από το κομμωτήριο και σε πάει στους κήπους της προεδρικής ΕΔΕΜ και σου μεταφράζει το μήνυμα της διαφθοράς που εσύ όμορφη κομμώτρια από τη Σιέρα Λεόνε πρέπει να δώσεις στη χαροκαμένη Αρμένισσα, στη χήρα Φιλιππινέζα, στην ορφανή Ρωσοπόντια, στα πέντε κλεισμένα ντόπια σπίτια. Δέκα εργάτες νεκροί. Θάνατοι μεικτοί, ελληνικοί και αλλοδαποί και μια Αφρικάνα στη δεξίωση, παρηγοριά στην τάξη σαν ώσπου να βγει η ψυχή της.
Δεν είναι το σύστημα πoυ μπερδεύει τις αναθυμιάσεις του γκαζάδικου με τα δακρυγόνα. Δεν είναι το σταυρόλεξο που λύθηκε με λάθος τρόπο. Είναι το κεφάλαιο που πριν αποδώσει ευθύνες έχει κοστολογήσει τη ζωή κατά τάξεις. Φθηνή. Ναυτεργάτης. Ακριβή. Ναύλος. Η ερώτηση πικρή και κουφή σαν το θάνατο: Ηταν ελληνικών συμφερόντων το πλοίο; ρωτά ο σπουδαρχίδης της αλτερνατίβας της δημοσιογραφίας που γιορτάζει τη δημοκρατία με τις αναμνήσεις του Πατακού. Ακριβή η ζωή του. Επιβίωσε και της δημοκρατικής φυλακής γιατί δε δούλεψε στα αμπάρια του γκαζάδικου. Ευθύνες πάντως θα αποδοθούν. Κάποιος Πατακός θα αναλύει τη δικτατορία του και κάποιος αφεντικός τα μοιραία λάθη των περιστασιακών ναυτεργατών των οποίων γνωρίζει μόνο την εθνικότητα. Πώς το είπε ο Βουλγαράκης, ο υπουργός, το θανατικό; Περιστατικό. Τάφοι ανοίξαν, θέμα λήξαν... Οι μετεωρολόγοι άλλωστε έχουν προτεραιότητα λόγω καιρού και τουρισμού.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-07-2008 | |