Κάμαρα ερημωμένη

Δημιουργός: velico, Καλλιόπη

γραμμένο πριν πολλά πολλά χρόνια!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε φορά που ανεξήγητα η πόρτα μου ανοίγει
Μια σκέψη στο δωμάτιό μου εισβάλει
Και κάτι μέσα μου ηρεμεί
Που κάποιος στο μυαλό του με έχει βάλει

Κι όταν ο αέρας που ανοίγει
Την πόρτα μου την μόνιμα κλειστή
Και είναι γεμάτος από αρώματα άνοιξης
Το ξέρω πως με σκέφτεσαι εσύ

Και όταν μοιάζει να είναι κλειδωμένη
Σαν κάποιος να την αμπάρωσε βαριά
Είμαι η ίδια κάμαρα ερημωμένη
Που τη θυμάται μόνο η μοναξιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2008