Τρελόμπαλα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τοίχος - τοίχος – ταβάνι – πάτωμα – γωνία - τοίχος…
Κάτω, πάνω, γελάω και κλαίω πια μπερδεμένα
Είμαι, δεν είμαι, κι αν σου μιλάω δε βγαίνει ήχος
Όλα το είναι μου περνά απ’ τα δάχτυλα και ψάχνει εσένα

Τοίχος – τοίχος… ο χρόνος κλείστηκε στις τρεις διαστάσεις
Κάτω, πάνω, ασφυκτιώ κι εξοστρακίζομαι
Το έργο φάνηκε από τις πρώτες μου τις παραστάσεις
Λογοκριμένο κι όσα κοπήκαν να βρω αγωνίζομαι

Τις πρώτες λέξεις μου τώρα γυρεύω να ξαναενώσω
Από τη σάρκα μου κι απ’ την ψυχή μου λείπουν κομμάτια
Που όλο επιμέλεια φρόντιζα χρόνια να μην ενδώσω
Και που φοβόμουνα να μ’ αντικρύσω μέσα στα μάτια

Σαν να ξυπνάω μετά από αιώνες σ’ άγρυπνο κώμα
Παλιά, καινούργια, όλα είναι γνώριμα μαζί και ξένα
Μ’ ένα βαθούλωμα έχει απομείνει τώρα το στρώμα
Που όσο το βλέπω δε μου θυμίζει καθόλου εμένα

Τοίχος – τοίχος….ο νους πετάει κι εγώ κοιτάω
Όσο αντέχει ας τριγυρίζει στο χωροχρόνο
Κι ενώ με φτιάχνω, βήμα το βήμα εκεί γυρνάω
Που σε προσμένω και που επιστρέφεις σε μένα μόνο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2008