Ο Χρόνος περνάει

Δημιουργός: LADY KALAS, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΑΤΣΙ

Αληθινή αγάπη,είναι αυτή που αντέχει στον χρόνο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα χαμόκλαδα τ'ουρανού,
στης γής τ'αποθημένα,
μια θάλασσα κυλάει παντού...
στο βάθος του πυθμένα.

Τα σύννεφα από ψηλά,
κοιτούν αγριεμένα,
της θάλασσας τη σκοτεινιά,
το θλιβερό της βλέμμα...

Και πέφτοντας οι στάλες τ'ουρανού,
μοιρολογούν μπροστά της,
για μια αγάπη μακρινή
που πέθανε κοντά της.

Η ζωή κυλάει αργά,
σαν ένα της ρυάκι...
στεγνώνει κάθε της σταλιά,
σκοτώνει τη καρδιά της.

Σκοτώθηκε κι ο έρωτας,
στα πρώτα τα σκαλιά της
προτού προλάβει ν'ανεβεί
στον λόφο της καρδιάς της.

Κι ο έρωτας ο άγγουρος,
πετιέται κεί στην άκρη
και ρίχνει άθελά του
το πρώτο του το δάκρυ.

Σα σύφουνας περνά ο καιρός
και πίσω δε γυρνάει πάλι.
Χάνεται έτσι ο ερωτισμός,
ξεχνιέται κι η αγάπη.

Κι ο ένας απ'τον άλλο μακριά
ζούν στην άλλη άκρη.
Ποθούν να ξαναφέρουν πίσω,
της νιότης τους τη χάρη.

Και κάθεται η γριά εκεί,
στην άκρη του τζακιού της,
θυμάται την αγάπη της,
στο βάθος του μυαλού της!

Κι ο γέρος ο κακόμοιρος,
κοιτάζει λυπημένος...
τον σκοτεινό ουρανό
πού'ναι φουρτουνιασμένος.

Μόνοι κι οι δύο κάθονται
στα τελευταία χρόνια
προτού πεθάνουν και χαθούν,
της άνοιξης τ'αϊδόνια.

Έτσι περνά ο καιρός,
και πίσω δεν γυρνάει
σα σφαίρα στριφογυρνά.
Περνάει,όλο περνάει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2008