Μωβ

Δημιουργός: Andri

Στο Δημήτρη...αυτή τη νύχτα θα τη θυμάμαι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Eχεις δίκιο για το μωβ…είναι το χρώμα της θλίψης μου
για αυτό μ'αρέσει
είναι κόκκινο και μπλε…ψύχρα και ζέστη...γέλιο και δάκρυ
γι'αυτό μ'αρέσει
σαν άλλο γιν-γαν που αλληλοσυμπληρώνει τις εικόνες της ζωή μου
το κόκκινο για όλες τις ζεστές στιγμές
που η ευχαρίστηση σε κυκλώνει και η ευτυχία
το μπλε του πάγου από τα διαμάντια στα μάτια
προσκυνώντας τη ψύχρα του πόνου

..και απόψε το μωβ μου γίνεται πιο μπλε….πιο παγωμένο
…μη μ αφήσεις
και το μωβ μου τυφλώνεται, θολώνει…το πνίγουν τα δάκρυα

μου λες, «κορίτσι άκου τους χτύπους μιας καρδιάς
….χόρεψε μαζί της..κι άσε τα κρύα διαμάντια στα ακριβά σου μάτια
…είσαι φως κι ελπίδα σε μαύρο ουρανό για κάποιον
που κοιτάζει τις νύχτες το φεγγάρι….»

Μα εγώ κλείνομαι στο μωβ μου
γιατί θέλω να είμαι φως κι αστέρι σε άλλο ουρανό
και γίνομαι ελπίδα κόβοντας τα φτερά μου...
καίγοντας τα προσεγγίζοντας το φεγγάρι

«κορίτσι δεν κοιτάς καλά…..»

Κι ας το ξέρει πως ακόμα και με χαμένα φτερά…την ψάχνω
όσο κι αν της χαρίζω διαμάντια
όσο κι αν γίνεται το μωβ μου πιο μπλε
όσο κι αν φαίνεται απάτη
όσο κι αν λησμονώ πως είναι εδώ κοντά…
τόσο κοντά...να, εδώ κάτω απ'τα μάτια

Θυμάμαι αυτή τη νύχτα…στο μεταίχμιο της νέας μέρας…
είχε χρώμα μωβ, πώς να ξεχάσω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2005