Ενάμισο λεπτό ικεσίας

Δημιουργός: poetryf

Η επιστροφή μου χρεωμένη στον galanta, αφιερωμένη σε όσους το ζήτησαν.. Και για να προλάβω κάποιους:"Όσοι με γνωρίζουν, με μαντεύουν. Για τους άλλους θα στοίβαζα ατελέσφορα εξηγήσεις!" Μπωτλαιρ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρα μια φλούδα ντροπή και την έστρωσα στα πόδια των ανθρώπων
Ό,τι απόμεινε απ’το φαγοπότι των καιρών
Όπως απόμεινε από την απληστία των καιρών.

Κάποιος περπάτησε τοίχο-τοίχο τη Ψυχή του
Κάποιος που ξέρω
Γνώριμη τέρψη η αυτογνωσία λοιπόν’

Τί γεύση να’χει το αίμα, ποια αφή;
Μην πεις δεν το γεύτηκες, μην πεις

Όλη σου τη ζωή την έσφαξες , χοή στον ίδιο το Θεό σου
Όλη σου τη ζωή αφαιμάκτης σπούδαζες Ψυχών
Ψυχή ομοίων προτροπών
Ειδώλων πλάνων
Ψυχή ή όχι;

Κι αυτή η φλούδα σιδερένιο απομεινάρι από χαλκό
Χαλινάρι φορεμένη να τη βλέπω σ’όποιο πρόσωπο κοιτάξω

Κανείς δεν την πάτησε, κανείς
Όλοι πρόσεχαν,
Μη στάξει η περηφάνια τους και λιώσει το αστείο προσωπείο
Όλοι πρόσεχαν,
Κανείς...

Είναι φορές που δεν ελέγχω την καρδιά μου
Φορές που τρέχει με ταχύτητα φωτός μες τα σκοτάδια
Ποιος να την προλάβει, ποιος
Μπορείς;

Βιαστικά καθώς έφευγα να τρέξω να τη φτάσω
Μπουρδουκλώθηκα στα ίδιά μου τα πόδια
Κανείς δεν με πρόλαβε , κανείς
Τον εαυτό τους όλοι προσκυνούσαν
Κι εγώ.. Μικρό παιδί, αιδούς βαλάντιο γεμάτο...
Την πάτησα την άτιμη τη φλούδα...

Ρε σεις... Ένα χέρι βοήθειας...
Κανείς;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2008