Υμνος σε κείνη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύχτες γλυκές που φέγγετε η μιά σιμά στην άλλη
Που αγρυπνώ κοιτώντας σε αστραφτερό κρουστάλλι
Ύπνος και ξύπνος,είν’όνειρο στο αιώνιο πέρασμά σου
Τον πόθο μου εσύ,κοίμισε με το νανούρισμά σου

Ανάκουστη του πάθους σου η φωνή που ακέριο με κατέχει
Στο βασανισμένο μου κορμί σαν πύρινο αίμα τρέχει
Ατσάλι ο νούς μου και φωτιά ο στοχασμός μου
Απ’το φιλί που μ’έπλασες είναι ρυθμός δικός μου

Μάτια που μες στο μελένιο σας βυθό η φύση μοιάζει φάσμα
Είναι ένας σπόρος που ποθεί σε σας να γίνει πλάσμα
Μα,κι αν κάποτε τα βλέφαρα σας κλείσουν και η ζωή σας δύσει
Δική σας στράτα θα’χετε,αιώνια, σ’Ανατολή και Δύση

Αστερισμέ,υπέροχη γενιά ,δρόμον έκοψες στα νέφια και στ’αστέρια
Κι ήρθες εδώ ως την καρδιά,τη σάρκα μου κρατώντας την στα χέρια
Κι άξαφνα ξάστραψε ο καιρός,ήχος βαθύς απλώθη
Ελάμψε η φλόγα κι η καρδιά παντοτινά σε σένα εδόθη

Αγάπη εσύ,έλα κι ακούμπα πάνω μου τ’ολόμορφο κεφάλι
Τόσο είναι η θλίψη μου άγουρη κι η δίψα μου μεγάλη
Ρίξε το γνέφι σου,σαν Θεά,και σκέπε το κορμί μου
Σε Σέ που λάτρεψα,που αγαπώ ,ας είναι σαν πρωτοβρόχι η ορμή μου................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2008