Εμμηναγωγό Ν. 541

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε μέρα περιφέρω το εμμηναγωγό μου σώμα
Πού ‘χει άκρα και κεφάλι και καμώνεται κορμί
Που το φως του έχει θαμπώσει κι υπολείπεται σε χρώμα
Με ρωγμές έχει γεμίσει άνυδρη και στέρφα γη
Που να ‘χει άραγε θαφτεί
Κείνη η κοριτσίστικη και γελαστή μου ορμή;

Έχασα σε μία ώρα ό,τι μια ζωή είχα χτίσει
Ακατάσχετη και σκόρπια τώρα ανέστια γυρνώ
Απ’ τους τέσσερούς μου τοίχους την κραυγή μου έχω αφήσει
Σε χαρτί ζωγραφισμένη την ελπίδα μου κρατώ
Μα πόσο τρέμω να την πω
Αν θυμηθώ πως ζούνε, μετά που θα ξυπνώ;

Μοιάζω πια μεταλλαγμένη, ξενιστής ύπουλης θλίψης
Που κι η σκοτεινή πλευρά μου δεν αντέχει πια εδώ
Κι αν θαρρείς από τους άλλους την αλήθεια σου θα κρύψεις
Τον καθρέφτη κοροϊδεύεις μπρος τα μάτια σου τα δυο
Αύριο πάλι θα πονώ
Και μάλλον θα τ’ αντέξω κι ίσως και να χαρώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2008