Τώρα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τώρα που εσύ ψυχή του πόθου μου,κορφή της άσκησής μου
Αγγίζεις μέσα μου τον τρίσβαθο ουρανό
Τώρα που σαν ποταμός βογκάει ο θησαυρός της κρύφιας αίσθησής μου
Και βλέπεις ξάστερα το πνεύμα μου γυμνό,

Τώρα κι εγώ κορμί γεμάτο λάτρα και τραγούδι ακόμα
Βρίσκομαι ατάραχος πάνω απ’τον γκρεμνό
Πιασμένος ομως είμαι,σαν το ναυαγό,απ’το δικό σου χώμα
Κι ούτε τ’αστερια ,ούτε την άβυσσο φθονώ

Γεννιούνται,.........καπου υπάρχουν νέοι καιροί;ποιος ξέρει
Μα στη ψυχή μου απάνω απ’όλους τους καιρούς
Φωτάει το πρώτο το δικό σου αστέρι
Βυθίζοντας στην άβυσσο όλους τους καυμούς

Στη σκέψη μου τώρα θωρώ,το ταπεινό ξωκλήσι
Που της στοργής σου μ’έστειλε η ισόθεη ομορφιά
Για να μου δείξει μια Παναγιά,σα στέκει ν’αντικρίσει
Το γιό της που καρφώνεται άδικα,με τα πιο πικρά καρφιά

Τάχα δεν μένει πια για μέ παρά ο πλατύς σταυρός;
Mα οχι !τι απ’το θείο σου πρόσωπο δοσμένο
Της καθαρής ανάστασης το φώς
Πρώτη και στερνή φορά μεταλαβαίνω.............

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-08-2008