Σάντα Άννα

Δημιουργός: balistreri

...όταν τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν την απεραντοσύνη της συναπόδοης και το επέκεινα της λάγνας ανερυθρίαστης ματιάς σου...εγώ θα γράφω για σένα λαξευμένες στο νου αβάσταγες λέξεις...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο...



Σε ποιον καθρέφτη μπούκαραν
τα φανερά φτερά σου
Κι έπειτα ώρες, σπασμένα τζάμια καθάριζε η μαμά σου;
Και βοριάς φυσούσε απ’ το σπασμένο σου το τζάμι
Πιο δυνατός κι από του Πλούταρχου
Πιο μαύρος κι από κατράμι

Πως κείτονταν
έτσι γλαρωμένα απ’ του ύπνου την ρομφαία
Αυτά τα φτερά που κάποτε κάναν
πετάγματα κορυφαία;
Σε ουράνιες αετοφωλιές που παρασέρνονταν από τον έναν άνεμο ξεδοντιάρη
Που ’χε τα λυπημένα σύννεφα για μαξιλάρι

Φταίνε τα χείλη του που εφάπτονται στις υγρές παρειές
του πόθου
Κι εγώ!
πατέρας μιας σπίθας της άρνησης στο κενό!
ενός παιδιού νόθου...
Άνισα συσσωρεύεται ο πόνος
Και σε τρυπάει με μουχλιασμένα κυκλάμινα σαν μένεις μόνος.

Κι εμείς ναρκωμένοι σε άβουλο προορισμό
Μιλούμε για τον νέο χωρισμό
Υγρές οι σταγόνες της βροχής στη νερουλή θάλασσα και στα βρεγμένα ποτάμια
Στέλνουν χειμέριες αρκούδες με λιγνά πλοκάμια
Να μας μηνύσουν με τον αέρα
Ότι κι απόψε βούλωσε η μπανιέρα.

Αδιαφορούμε!
Το τίποτα παλινδρομούμε άσκοπα επί άξονα καθέτου
Κι εκτοξεύουμε υδάτινα βλήματα επί φανταστικού στόχου....
Κι έπειτα, με βλέμμα χαύνου, ηλίθιου κι ενόχου
Να καθαρίσουμε προσπαθούμε! Μαθέ του
Είναι δύσκολο να τα καταφέρεις με τα βλέφαρα σε ένωση υπερούσια
Όταν η έξοδος απ’ το ταξίδι είναι ανούσια...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2008