Υφάδι

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να ‘ναι η ώρα της σιωπής που με καλεί
ή του ονείρου το μακρύ μαύρο φουστάνι
το φύλο απλώνω ενός άγραφου χρησμού
μετάξι άγγιξα και γέλιο θείο φθάνει.

Έλα να δεις, γύρω μαζεύονται παιδιά
πάλι το ένιωσα στο βλέμμα τους το χάδι
μα εγώ τ’ αρνήθηκα σα φως που ξεγελά
νύχτες μπαλώνει της μητέρας το υφάδι.

[Κι] ήταν ξυπόλυτα στην άστατη βροχή
χορεύαν’ ώρες να γυρέψουν τις στιγμές μας
κι όταν τα μάλωσα πλησίασες [κι] εσύ
τέλος να ενώσεις και αρχή μες τις σιωπές μας.

Για λίγο κράτησε η πρώτη μας ματιά
μα καίει αιώνια σα φλόγα στ’ άγιο λάδι
αρχαία σαύρα μες την αύρα της φωτιάς
να μαρτυράει πάντα εκείνο το σημάδι.

Μόνο θ' απλώσω ένα πέπλο ανατολής
για να τυλίξω της αγάπης χίλιες νύχτες
και θα μετρήσω μια τριπλή κρυφή πτυχή
μέσα στους κύκλους θα γυρίσω λεπτοδείκτες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2008