Της Μαρίας (ενδεχομένως και όχι)

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαζευτήκαμε Αθήνα
-πριν από κανένα μήνα-
τρεις παλιάς κοπής κοπρίτες,
όλοι τεταρτοδεσμίτες.

Μείναμε όλοι στο Μαράκι,
πού 'χει διαμερισματάκι,
που μας είχε δώσει θάρρος
και της γίναμε έτσι βάρος.

Με το φίνο παρεάκι
παίζαμε μανατζεράκι,
Σούπερ Λίγκα όλη μέρα,
απ' την Τρίτη ως τη Δευτέρα.



Ο Θεός, ο Θεοδόσης,
ό,τι παίχτες κι αν τού δώσεις
την ομάδα σ'τη fuckάει...
έτσι και ο ΠΑΟ πάει.

«Α ρε βάζελε καημένε,
απ' τα γέλια όλοι κλαίνε,
που σού ρίξαν τα Χανούμια
δυο γκολάκια σαν λουκούμια!»...

...το Μαριώ να τον τσιγκλάει,
κι όλο απορία ρωτάει
«πόση ζάχαρη να βάλω;
φτάνουν τρεις, ή θέλεις κι άλλο;»



Εγώ έπαιζα τον ΟΦΗ
-κι είμασταν γαμώτο ψόφιοι-.
Με μια άμυνα αρχαία
και στο τέρμα την τροχαία.

Τι κι αν έβαλα δυο σκούπες,
πήρα φάπες κι όχι κούπες.
Έπεσα κατηγορία
κι έφαγα απ' την ΑΕΚ τρία.

Και να κοροϊδεύει η Μάρω,
που με βλέπει να κλατάρω,
μες στη μούρη μού τα χώνει:
«Όφις και να μη δαγκώνει;»



Κι ο Κατρίνιο με το Γάβρο
ουρανό να βλέπει μαύρο,
τα συστήματα ν' αλλάζει
και μες στο ζουμί του βράζει.

Φάνηκε η καλή η μέρα
στο ματσάκι στην πρεμιέρα
μέσα στο Καραϊσκάκη
μια τεσσάρα απ' τ' ΑΕΚάκι.

Κι η Μαρία να λέει στο θρύλο
«Πίτσα θα σού παραγγείλω,
με λουκάνικα που καίνε,
να χορτάσεις βρε καημένε!»



Ήρθ' η ώρα όμως παιδάκια
μ' ελαφρά πηδηματάκια
να την κάνουμε μια μέρα
(ν' αναπνεύσουμε κι αέρα).

Δώρο στη Μαριώ την έρμη
πήραμε μιαν ανθοδέσμη,
που μας είχε σαν αγάδες
μες στο σπίτι δυο βδομάδες.

Κι από τότε προσπαθούμε
πώς να ξαναμαζευτούμε
οι του μάνατζερ καμένοι...
άραγε η Μαρία πού μένει;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2008