Ο ήλιος θα μου δείξει

Δημιουργός: Nanouka_m

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σπίτι γεμάτο κόσμο όπως σε γιορτή
οι φωνές τους και τα γέλια τους μου διαπερνούν το μυαλό
νιώθω πως αν φωνάξω κανείς δεν θα με ακούσει

Σηκώνομαι τους κοιτάζω και κάνω βήματα μπροστά
δεν έχω τίποτα κοινό με όλους αυτούς
ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο πρώτο σκαλοπάτι

Αμφιβάλλω αν κατάλαβε κανείς την κίνηση που έκανα
αλλά κι έτσι να'ναι τι με νοιάζει τι θα πουν
κάνω κι άλλα βήματα οι φωνές τους συνεχίζουν να ηχούν

Στην πρώτη αμμουδιά αφήνω τα πόδια μου να νιώσουν ελεύθερα
αρχίζει ο ήλιος να πέφτει σιγά σιγά όπως η αντοχή μου
ξαπλώνω και κοιτάζω τον ουρανό κι αφήνω μόνο τον άνεμο να με αγγίζει

Δεν υπάρχουν πια φωνές ούτε γέλια
τα κύματα που σκάνε δειλά στην αμμουδιά και τα φύλλα που πέφτει το ένα πάνω στο άλλο
είναι μελωδία που σε ταξιδεύει χωρίς να το καταλάβεις

Σκέψεις πάνε κι έρχονται σαν αυτοκίνητα σε εθνική οδό
ένας αναστεναγμός βαθύς σαν να ξεψυχώ
κλείνω τα μάτια να μην βλέπω τις εικόνες εκείνες

Ένιωσα αλμύρα στα χείλη μου μα δε ήταν η θάλασσα που γέυτηκα
ήταν τα δάκρυα που ακολούθησαν τον αναστεναγμό
αυτά που έχω μέσα μου να με βαραίνουν και δεν βρήσκω άκρη

Σηκώνω το χέρι μου σαν να μην έχει άλλη δύναμη
και σκουπίζω τα δάκρυα χωρίς να μπορώ να τα σταματήσω
πέφτουν κι άλλα - κι άλλα - κι άλλα

Όσο παγώνω τις στιγμές στο μυαλό μου τόσο κακό μου κάνω
τίποτα δεν περνάει όπως λένε
πάντα το κουβαλάς κι ας μην το βλέπουν οι άλλοι

Αφήνω τα μάτια κλειστά και το χέρι μου ελέυθερο να αγγίξει την άμμο
νιώθωντας πως κρατάω κάτι κι ας είναι άψυχο
εξάλλου κι εγώ δεν έχω ψυχή...την μοίρασα εδώ κι εκεί...

Άσε θα με βρεί το ξημέρωμα εδώ και ίσως δεν ξέρω
μπορεί και να είναι καλύτερα αύριο
ίσως να έγβαλα ένα κομμάτι πόνου από μέσα μου..έστω κι έτσι

Ο ήλιος θα μου δείξει....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2008