Παλιά μου ανατολή

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Βυθισμένο τ’ όνειρό μου, πού πηγαίνω με ρωτάς
σε ημέρα ξεχασμένη, νου ανέγγιχτο ακουμπάς·
χάθηκα μέσα στη σκέψη κι ομολόγησες πως θες
νά βρεις στο χαμένο βλέμμα περασμένες Κυριακές.

Γίνομαι ξανά σημάδι μιας ελλειπτικής τροχιάς
πώς ν’ αφήσω το σκοτάδι, μ’ ώρα μοιάζω που αγαπάς·
όλα έχουν τελειώσει, όλα έχουν ειπωθεί
τι ακόμα τώρα μένει, κρύβω στην αυγή μι' αρχή.

Βυθισμένη πολιτεία μιας παλιάς μου ανατολής
αναπάντεχη γαλήνη στ’ άγγιγμα μιας εποχής·
λησμονώ την πρώτη λέξη και σιωπώ σαν με κοιτάς
μια στιγμή δεν περιμένω, φεύγω, κάνεις πως λυγάς.

Διάλεξα ένα ταξίδι, διάλεξε μια φορεσιά
στο δικό μας το παιχνίδι νικητής δεν προσπερνά·
γερασμένη η συνήθεια, μ’ ένα ψίθυρο τη σπας
γερασμένη η θάλασσά μας, με λευκό πανί περνάς.[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2008