Απολέμητη χαρά

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχα μουδιάσει με το πρώτο φονικό.
Ή που θα σκότωνα, ή θα μ' είχανε σκοτώσει.
Ήμουν ανάξιος για καλό. Μα για κακό;
Είχα -ξεσπώντας σ' ένα γέλιο νευρικό-
κάποιο θηρίο εντός μου τότε ελευθερώσει.

Κάποιες φορές ήταν το μίσος μου θαρρώ
κι άλλοτε ο φόβος που τα χέρια μού είχε οπλίσει.
Ίσως και νά 'χα απλά στο αίμα συνηθίσει
και στου θανάτου την οσμή με τον καιρό,
πού 'χε ως τα κόκκαλα απ' τα ρούχα μου ποτίσει.

Για κάποιας όμορφης γυναίκας τη φτυσιά
κι ενός αγνώστου το πουγκί, να μαχαιρώνω.
Για την κουβέντα τη βαριά. Για τη βρισιά
και τα ποτήρια πού 'χα πιει με τα κρασιά...
αναθιβάλω και θαρρώ πως μετανοιώνω.

Μα είναι μιαν άγρια κι απολέμητη χαρά,
πού 'χει η ψυχή μου ως τα κατάβαθά της νοιώσει...
όσες φορές έχω για εκδίκηση σκοτώσει,
μαύρα φυτρώσανε στις πλάτες μου φτερά
κι απ' τα βουνά πιο πάνω μ' έχουν ανυψώσει.

Ποιά ξομολόγηση, δεν ξέρω, θα με σώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2008