Δεηση

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

αφιερωμενο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να την η σύψηχη φωλιά μου....καρτερεί
Τη μεγαλόφτερη μητέρα
Αχ πότε,πότε θα φανεί
Για να γιομίσουν οι ουρανοί πέρα ως πέρα

Τι όσα και νάναι της ψυχής μου τα φτερά
Πλατιά κι αν τα ξαπλώνω στον καιρό
Δεν φτάνουν όλα να σκεπάσουν τα πουλιά
Που πάσχουν και που νείρονται τ’ανίκητο φτερό

Ως πότε πια θα καρτερώ
Τον έρωτα σου για να με σκεπάσει
Άλλη απο σέ στη γή να μη θωρώ
Άλλη να μην ακούω στην πλάση

Δεν πλέρωσα του πόνου μου τα λύτρα;
Δεν σου ζητάω το μάννα τ’ουρανού
Μον’ νάσαι του πάθους μου η πηγή του πόθου μου η φύτρα
Κάποιας χαράς ξαναγεννήτρα την ώρα του καυμού

Τα λίγα, ζητάω ψίχουλα σου μοναχά
Που απ΄τον έρωτα σου πέφτουν χάμου
Σαν του χειμώνα τ’άδεντρα πουλιά
Μ’αυτά τα ψίχουλα ,να σ’έφερνα κοντά μου

Κι αν ήταν ίσως να σου πρόσφερα τη ψυχή
Καθημερνά με το τραγούδι μου ω πνοή μου
Κι αν ήταν ίσως να σου χάριζα τη ψυχή,
Αγάλι-αγάλι δίνοντας σου τη ζωή μου,

Ως πότε; ως πότε,ας έρτει κι ας κρυφτώ
Σιμά σου απο τα μάτια όλου του κόσμου
Ας έρτει πιά το σύγνεφο αυτό
Κι ας είναι λατρεμένη ο θάνατος μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2008