Ένα αστέρι

Δημιουργός: foteinos

στην ΕΤΑΙΡΕΙΑ που χθες την άκουσα στο βάθος...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα αστέρι


Ποιος έχει την δύναμη να ζήσει?
Εγώ, η αυτό που με θλίβει?
Πήγα τότε να πέσω μα πιάστηκα
Από ένα άστρο που είχες στολίδι

Στον ορίζοντα οι λύπες καγχάζαν
Πόλεις που έζησα σαν τρένα κυλάγαν
Μες σ΄ ασπρόμαυρα τετράγωνα νέφη
Σαν φτιαγμένα απ’ τα γιατί και τα πρέπει

Μια σειρήνα στο βάθος –μου- γύριζε
Μ’ ένα φως κυκλικό με πλημμύριζε
-Όχι κόσμε σε βλέπω, δεν θέλω
-Δες με πάλι αλλάζω ρυθμό
-Όχι φίλε…τελειώσαν οι χάρες μου
Δεν υπήρξα ποτέ, ούτε στις πλάνες μου
Να χα έναν δικό μου χορό…

Ξαφνικά…, ουρανό σαν να άλλαξα
Γαλαξίες αλήθειας και πάθους
Διαμαντένια λευκά, μπλε ατάραχα
Και καμία περίπτωση λάθους

Και τα βήματα γίνανε βήματα
Και τα χέρια γινήκαν λεπίδια
Η φωνή μου ακουγόταν στα σύνορα
Του αγνώστου που κοιτούσα στο βάθος
Και τα δυο ταυτοχρόνως κραυγάζανε
….μέγα λάθος

μα


Στην αφή μου ένα φως που μαρμάρωσε
Αστερίας ετών που ορίζει
Και τα τέσσερα σημεία που χάθηκα
Κι από ένα πέμπτο που σαν κέντρο γυρίζει
Ένα φως με φωτίζει…
Αχ… το άστρο που είχες στολίδι
Να μαι… γέλασα
Σαν παιδί που αλλάζει παιχνίδι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2008