Η κούκλα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα σκοινί μ’ ακολουθεί όπου και να ‘μαι
Το πέρασμά του μοιάζει πάνω στο δικό μου
Πλάι στο δρόμο μου καθώς το σύνορό μου
Κι αφού όλα πια εδώ στα όρια με πάνε
Έξω απ’ τα όρια γυρεύω το όνειρό μου
Μπρος στο γκρεμό δεν θα σταθώ να πω «φοβάμαι»
Απ’ την ταράτσα θα ριχτώ μ’ όσα πονάνε
Με μόνη ελπίδα να μην στρίψει στο λαιμό μου


Ένα σκοινί που όλα τα χρόνια μου το ξέρω
Στα μέλη μου έδενε κι εγώ αιχμάλωτή του
Ό, τι είχα μέσα μου κρατούσε η φυλακή του
Κι ότι δεν έφτανα μ’ έμαθε να μη θέλω
Μα τώρα πια έξω περνώ απ’ τη γραμμή του
Χρόνο δεν έχω άλλο για να τον προσφέρω
Στου ήλιου λούζομαι το φως χωρίς καπέλο
Όσο προφταίνει το κορμί πριν τη στροφή του


Ένα σκοινί χρόνια κουκλίτσα δεν με κάνει
Γι’ αλλού αυτό τραβά μα εγώ αλλού λυγίζω
Κι έτσι όλο μπλέκομαι και πέφτω και σκορπίζω
Δεν πέτυχε η ζάχαρη κι η πορσελάνη
Κι αντί γλυκιά αγριεμένη είμαι και βρίζω
Που όλο παλεύει η ψυχή για ν’ ανασάνει
Με το σκοινί να πολεμά ως να πεθάνει
Πεθύμησα έξω να βγω και ξεπορτίζω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-09-2008