Epitaph

Δημιουργός: foteinos

κι αυτό για τον socrates... τον άλλον τον τέλειωσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Epitaph

Πενθώ ένα αύριο, πιο μόνο στη σκέψη μου
Τις σάρκες του τρώω
Δεν φτάνει που θα έρθει, ισχνό και αδύναμο
Εγώ το τελειώνω
Ξυπνώ μ’ ένα δάκρυ, που έμεινε ακύλιστο
Κι ένα άγριο πόνο
Το πάθος που μέσα μου, στέκει αμήχανο
Στον όψιμο χρόνο

Πενθώ τις σημαίες που κάποτε ανέμισα
Και τώρα τις σχίζω
Στα όλα όσα αδίκως, με πάθος τα ζήλεψα
Και δε με γνωρίζω
Αφήνω στην άκρη, την άδολη αγάπη μου
Το απέραντο φως της
Και μπαίνω χαμένος, κρυφά στο λαβύρινθο
Που βρήκα εντός της

Πενθώ τις ιδέες μου, που μάζεψαν άσχημα
Στο σώμα μου επάνω
Το λίγο της πλάνης μου, που χάθηκε πρόωρα
Την τρέλα που χάνω
Αφήνω τη σκέψη μου, σ’ ένα άδειο πλαίσιο
Χωρίς παρεμβάσεις
Μα εκείνη απλώνεται, σε όλα όσα αγάπησε
Με αθρόες επεκτάσεις

Πενθώ την απόσταση, που χρόνια την έβλεπα
Χωρίς να την φτάνω
Το βλέμμα που έτρεχε, σαν άγριο άλογο
Σ’ εκτάσεις που χάνω
Ταιριάζω το μαύρο μου, σε άθλιο επίλογο
…χωράει παντού
Κι η μέρα μου γνέφει, πικρά και με νόημα
Πως τώρα είσαι αλλού

Πενθώ τα ωραία
Πενθώ τα απρόοπτα
πενθώ τα καλά

Πενθώ όσα με έτρεπαν
Και μου έδιναν ώθηση
Να φύγω μπροστά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2008