Παγωμένο βλέμμα

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

... κάτι που έμεινε απ'τη μπόρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][font=Comic Sans MS]Αναζητώντας μια εικόνα τόσο χάρτινη
ενός ατάραχου και παγωμένου προσώπου
άσπρου σαν τα βουνά που μπαινοβγαίνουν στα σύννεφα
έμεινα να σε κοιτάζω ν'ανατέλλεις τις ζωές σου.
Μαζεύοντας κόκκους απ'τη λίμνη που άφησες στα ροζιασμένα χέρια
κοιτάζοντάς τους να πέφτουν,πέφτει κι ο χρόνος σου πιο μακριά μου.
Τι χρώμα έχει ο χρόνος;
Είναι κατάλευκος κι έχει μια γυάλινη νοσταλγική υφή...
Μαρμαρώνει τα αισθήματα,ντύνει θεό τον πάγο
κι όπου γυρίσεις το κεφάλι ΠΑΛΙ άσπρο.
Γεμίσαμε κρύο,πνιγμένοι στην αγνότητα!
Η φαντασία παραμυθιάζει σαν την απόσταση
κι ο ουρανός σου ψιθυρίζει ανυπόμονες αγκαλιές
από παλιούς σου γνώριμους αγγέλους,
μα εσύ σκεπάζεις εμένα
με τα μάτια να διστάζουν να σ'αφήσουν
αφήνομαι υγρή ερωμένη στα χείλη σου
[/B][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2008