Σαν να μην έζησα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν μού ‘μεινε στεριά για να κινήσω
Δεν έμεινε ίχνος από τη φωλιά μου
Και στον αγέρα κελαηδώ τα πρωινά μου
Σαν να μην έζησα ποτές….

Κρατούσα φυλαγμένο θησαυρό μου
Μ’ όλη τη μνήμη το ‘χα στολισμένο
Ένα κλαδάκι μες τη λάσπη και σπασμένο
Μα διέλυσε κι αυτό εχθές

Δικό μου δεν απόμεινε σημάδι
Το πέρασμά μου κιόλας έχει σβήσει
Προτού η στερνή πνοή το σώμα μου αφήσει
Μια τρύπα μόνο στο νερό

Βαθύ που είναι της λήθης το πηγάδι
Εδώ σε μένα κλείνει η γενιά μου
Δε θα νανουριστεί ποτέ στην αγκαλιά μου
Το αγέννητό μου το μωρό

Μια νύχτα έφτασε να με γεράσει
Τα χέρια μου, δες, μείναν αδειανά
Και δε χωράω πια εγώ κι ούτ’ είμαι πουθενά
Σα να 'μαι αόρατη περνώ

Ζωή είναι κι αυτή και θα περάσει
Ο χρόνος να γελάει βλέπω μ’ εμένα
Τις ώρες μου πεισματικά πετάω θυμωμένα
Και με κρασί το τέλος μου κερνώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2008