Σ' εκείνους που έκλαψαν

Δημιουργός: MASTER

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και ξέρεις...φοβόμουνα ότι θα με βρεις
με το ουίσκι στο χέρι να κλαίω.
Όχι για το ουίσκι. Με έχεις ξαναδεί να πίνω.
Αλλά να κλαίω...;
Ρε άι στο διάολο, απόψε θα κλάψω κι εγώ!
Σιγά...άλλωστε μόνος μου είμαι, ποιος θα με δει;
Εσύ εξ' άλλου αποκλείεται να έρθεις...
Ναι, θα κλάψω, δε θα 'ναι και τόσο δύσκολο...
Να, εκεί θα κάτσω στη γωνιά και θα κλάψω.
Δε θέλω να παριστάνω το δυνατό άλλο πια!
Θα γράψω και μια μπαλάντα
γι' αυτούς που, σαν κι εμένα, κλαίνε.
Χωρίς ομοιοκαταληξίες και μέτρα.
Τέτοιες ώρες για ομοιοκαταληξίες είμαστε...;
Κάτσε να δεις...πότε μου είπανε πως κλαίμε;
Α ναι! Όταν πονάμε...
στο κεφάλι, στην καρδιά, στην ψυχή...
και στην υπερβολική χαρά πάλι κλαίμε!
(μόνο που αυτή δεν είναι η δική μου περίπτωση)
Και μου έμαθαν και το γενικό κανόνα:
"Οι άντρες δεν κλαίνε ποτε"
Άρα εγώ απόψε είμαι παραβάτης; Μ' αρέσει!
Μ' αρέσει να πηγαίνω κόντρα στους νόμους τους.
Εσύ μη φοβηθείς...ναι, εντάξει, κλαίω.
Αυτό δε σημαίνει πως υποτάχθηκα κάπου.
Πολλοί προσπάθησαν να με τσακίσουν.
Κάποιοι κατάφεραν να με τσαλακώσουν λίγο.
Κλαίω - όχι γιατί δεν μπορώ να γελάσω -
μα γιατί στενεύει γύρω μου ο χρόνος.
Αυτός που όλο και περισσότερο με πιέζει
Να απογειωθώ! Να φύγω...
από τον εαυτό μου κάθε μέρα που περνά
όλο και πιο μακριά...
Κλαίω γιατί μερικοί σταυροί
βγαίνουν από μέσα μας μόνο με το δάκρυ.
Κλαίω για την αγία κάθαρση...
Απόψε κλαίω λίγο και για εσάς...
για 'σας παλιόφιλοι!

Ζήτω η τσαμπουκαλεμένη μελαγχολία!
Κανένας πούστης δε θα πατήσει πάνω στα πτώματά μας,
κανείς δε θα σκυλεύσει τα κουφάρια μας!
Δικαιοσύνη!

[align=right][I]Σεπτέμβρης 2008, Θεσσαλονίκη.[/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-09-2008