Ένας μπάρμαν κι ένας τύπος

Δημιουργός: Anousios, Απόστολος Στάικος

Ήμουν ο μπάρμαν..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφηγητής:

Καθώς ο μπάρμαν τα σφηνάκια ετοιμάζει,
αλλάζεις γνώμη και μια μπύρα του ζητάς
καθώς ο απέναντι στα όρια πλησιάζει,
τα ζάρια ρίχνεις και τον θύμα σου ρωτάς

Κοπέλα:

Φωτιά υπάρχει, κι έχω μείνει από τσιγάρα
καρδιά κι αν έχεις, δεν με νοιάζει, δε ρωτώ
μόνο χιλιόμετρα τα λόγια σου να κάνουν
και το κορμί σου, ας μην φτάνει τα εκατό.

Αφηγητής:

Καθώς ο τύπος το φιλί του σε κερνάει,
θέλεις τα λόγια του μονάχα εσύ να πιείς,
καθώς ο μπάρμαν με τα μάτια σε 'χει φάει
θέλεις μια μπύρα απ' τη δίψα να σωθείς.

Κοπέλα:

Για συγκρατήσου και μη βιάζεσαι πολύ
δεν έχει ακόμα το φιλί μου ζεσταθεί,
μα κέρασε με, να ζαλίσεις το μυαλό μιας
και τα λόγια σου δε βγάζουν σ' ουρανό.

Αφηγητής:

Δεν μπορεί να περιμένει και σε χάνει τελικά
γιατί θέλει τ' άρωμα σου στα σεντόνια να κυλά,
μα ο μπάρμαν επιμένει, πλησιάζει, σου μιλά
δίχως τύψεις σου προδίδει του ποτού τα μυστικά.

Μπάρμαν:

Μια καλησπέρα δεν μας είπε η ομορφιά σου
κι αυτός που φεύγει δεν αξίζει τη ματιά σου,
μα ένα ποτό αν μου επιτρέπεις να κεράσω
να προσπαθήσω την σκιά σου να δαμάσω.

Αφηγητής:

Το ρολόι σας ξεχνάει, κι η νύχτα προσπερνά
πίσω μένουν και τα πίνουν τα κρυμμένα μυστικά,
κι όσο πίνουν και μεθάνε, κι όσο έρχονται κοντά
κάτι αρχίζει να σωπαίνει, κάτι αρχίζει να μιλά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2005