Ένα γυάλινο κάστρο

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Κάτω στις λιοπάνες
Ε που νταχτιρντίζονταν στου κλαδιού μέλισσες κι άλλα
Είχε βγάλει ο ήλιος τα σύνεργα τα μαλαματένια
Αποτεντώθηκαν εργάτες σπανιού ράτσας
Ν΄αρχίζανε να βουρδουλούν κι οι ρώγες πράσινες
Χάσκει η σπηλιά απέναντι κι έχει φιλί γρανίτες
Που η τράτα με σκίζει ως περνά , δω εγώ στο χώμα
Να τα χαΐρια μου
Κάτω στα λιόπανα

Ήτανε ξένο το όνειρο
Τι γύρευα εγώ εκεί μέσα
Άμαχος στρατιώτης εμπροστά στη συφορά π ‘αρχινάει
Ως ήρθες μάχη και ανέτοιμο με βρήκες
Ξωθιά ανέτειλες κ ‘ είχες τ’ αστέρι τ’ ανώτερο για φωτοστέφη
Κι από της Νάξου το μάρμαρο εσκαλισμένη σ’ είχανε ?
Τ’ αηδόνι έπαυε κι οι άλλες συμμορίες των ωδικών
Να πιούνε της φωνής σου κατακρυβόντουσαν μετά , στα φαιά της αλέας
Γιατί ήσουν όμορφη μα ήσουν άλλου νου
Πριγκίπισσα και μάγισσα
Σ’ ένα κάστρο γυάλινο μικρή που ‘σπαγε τα κανάτια
Κοιμότανε η μοίρα της πολέμαγε να την ξυπνήσει μέσα
σε κάστρο γυάλινο εγώ , στην πλάτη του Σεπτέμβρη
της γιαγιάς τα παραμύθια τα ολοκαίνουργια.
Παιχνίδια που δοκίμαζα το βράδυ για να σ΄ έχω
Μα ήτανε ξένο το όνειρο

Μελέταγα με τις ώρες πώς απαντάς στου ανέμου τα ξόρκια τα διπλά
Έκλεβα ασήμια του φεγγαριού που σε τυλούσαν παράμερα τα ξήλωνα και τα έραβα
Μάλωνα με του ήλιου ' Κληματίδες που αναρριχώνταν’ επάνω σου
Κάθε που η θαλασσιά σ’ εχόρταινε η πλούσια που ‘χε μπαούλα την πορφύρα , αρρώσταινα
Ψηλή που δεν μπορούσα ν’ αγγίξω
Ήξερα τόσα για ‘σένα, τι κι αν στιγμή δε μας χαρίστηκε


Σα πέθανες δε σ’ έκλαψα ‘ κι ως τα τώρα
Μα κλαις στου αγγέλου που γυρνάει σπίτι ?
Όχι .... [/color][/font]


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2008