βροχη μου

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες την παλάμη μάζεψες σταγόνες της βροχής
με τη ματιά σου άγγιξες τους σπόρους εποχής
ίδια η ματιά που άνοιξε σύννεφα μακρινά
του ήλιου λάτρευες το φως, μετρούσες δειλινά.

Ήσουν η κόρη της βροχής και σου χαμογελούσα
ξυπόλυτοι σαν τα παιδιά, τ' όνειρο προσπερνούσα
στριφογυρνούσε ο άνεμος μόνους να μας αφήσει
για να σ’ αρπάξω ξαφνικά μια ανάσα πριν μας λύσει

απ’ του αιώνα τα δεσμά δραπέτης η στιγμή μας
η εικόνα χάθηκε στο φως πριν από τη φωνή μας
δυο παιδιά ξεσκέπαστα σαν αηδόνια μόνα
βρεγμένη η γη και θύμιζε τον πιο ζεστό χειμώνα.

Τρεις είναι η ώρα που γυρνά και δένει τις ματιές μας
τους λεπτοδείκτες άκουσες, φως σβήνει τις σκιές μας
από τ’ όνειρό μας σα θα βγω τους δείκτες θα γυρίσω
θα περπατήσω και θα ‘ρθω, το χώμα θα μυρίσω.

Είναι μικρή η υπομονή κι η δύναμη των φύλλων
με άγγιξες και έδεσες γέφυρες δυο ονείρων
με άγγιξες και σώπασαν της θλίψης τρεις γυναίκες
υποταγή ερωτική σε μνήμες γερασμένες.

Bροχή μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2008