τόχκο σπέρμα Δημιουργός: anuya, Diogenees users.sch.gr/ioakenanid/leontijkyrjakov.htm Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το δεύτερο αφιέρωμάμου στον Γιώργη Κοστοπραβ, που πλήρωσε την ποίησήτου με τη ζωήτου, τον κρέμασε το σταλινικό καθεστώς στα 34του χρόνια. Τον ονομάζω "ο Χριστός των Ρωμιών".
[align=center][font=Lucida Sans Unicode][color=black]Η ΔΊΚΗ (2)
Τη μέρα των ερωτευμένων εκτέλεσαν τον Γιώργη Κοστοπραβ
τον είχαν πιάσει πρίν δυο μήνες μές τα Χριστούγεννα ώς εχθρό του λαού
άραγε διάβασαν στη δίκη κανένα απο τα ωραίατου ποιήματα
δέν πείραξε ποτέ κανέναν μόνο έβγαινε απ’ τους άλλους πιό ψηλά
σιταροχώραφο είναι ο κόσμος ποιό στάχυ εξέχει απ’ τ’άλλα πιό ψηλά
εκείνο οι τύραννοι μαδάνε σε όλο τον κόσμο πάντα ανέκαθεν
αυτό είναι το έργο των τυράννων τί νιώθει ο τύραννος απο Χριστό
τα στάχυα να μαδά αυτος ξέρει τί ξέρει ο τύραννος απο έρωτα
πάμε να δούμε στο χωράφι ποιό στάχυ εξέχει απ’ τ’ άλλα πιό ψηλά
ο Γιώργης Κοστοπραβ εξέχει ο Γιώργης Κοστοπραβ εχθρός του λαού
οι άλλοι όλοι καθαρό όνομα έχουν ο Στάλιν για όλα ο Στάλιν έφταιξε
μαύρο ένα σου όρμηξε κοράκι να σε έσωζε κανείς δεν βρέθηκε
προτού το στάχυ γίνει δέντρο προτού ωριμάσει σπόρο ζωντανό
σταχύου χουρσούτσκο τόχκο σπέρμα νωρίς σε χώσανε στη γής νεκρό
μικρόψυχων ανθρώπων φθόνος πώς τρώει ό,τι είναι μέγα και σωστό
ποιός απ’ το φθόνο θα μας σώσει τον φθόνο που έφαγε ώς και τον Χριστό!
(σταχύου χουρσούτσκο τόχκο σπέρμα =σταχυού χρυσούτσικος τόχικος (=μεστός) σπόρος).[/align]
κ ένα δείγμα της ποίησης του Γ.Κ. (ακόμη 1 δείγμα βλέπε χθεσινή ανάρτηση), για να σχηματίσετε γνώμη τί άνθρωπος ήταν κ σε για ποιό λόγο το σταλινικό καθεστώς να ήθελε να τον κρεμάσει:
[align=center][font=Palatino Linotype][color=black]εξέβα στ’ εμένα, ακριβή. КСЕВА СТЫ МЕНА, АКРИВИ
έβγα σε μένα, ακριβή(μου)
σιμά στο |EERi| αγκυλό |SiLVi|
κουρκουβαντζέα σιμά εις γωνέα…
εξέβα στ’ εμένα, ακριβή,
ημείς ανατρανισκούμασθε έτσι αραία!
κοντά στην αυλόπορτα(σου) λυγερή λεύκα, αγριοτριανταφυλλιά κοντά στον τοίχο… βγές σ’ εμένα, ακριβή(μου), εμείς βλεπόμαστε τόσο σπάνια!
СМА СТО ИРИ НЫГЛО СИЛВИ
КУРКУВАНДЗЕЯ СМА С ГУНЭЯ...
КСЕВА СТЫ МЕНА, АКРИВИ,
МИС ДРАНЫШКУМАС АЙЦ АРЕЯ!
εξέβα στ’ εμένα. πάλι εγώ
αφήνω υπάγω στο στρατείο.
|XŒL|ίου |MEJDAN| ευωρηγό
λαλεί-με στο |MiSAFiR|είο.
έβγα σ’ εμένα. πάλι εγώ (πρόκειται να) αφήνω (τον τόπομου), (πρόκειται να) πάω ταξίδι. της εξοχής η ανοιχτωσιά η δροσερή με φωνάζει (προσκαλεί) σε περιπλάνηση.
КСЕВА СТЫ МЕНА. ПАЛ ЕГО
АФИНО ПАГУ СТО СТРАТЫЮ.
ЧУЛЫ МИДАН АВОРИГО
ЛАЛЫ-МЕ СТО МИСАФИРИЮ.
στο |SiRT| οπίσω βροντά,
το αέρα κρυώνει και μυρίζει βροχέα.
εξέβα στ’ εμένα ένα τινά,
– ημείς ανατρανισκούμασθε έτσι αραία!
στη ράχη (του βουνού) απο πίσω βροντά, ο αέρας κρυώνει και μυρίζει βροχή. έβγα σε μένα μια στιγμή – εμείς βλεπόμαστε τόσο σπάνια!
СТО СИРТ АПИСО ВОРОНДА,
Т'АЕРА КРОН КЕ МРИЗ ВРОХЕА.
КСЕВА СТЫ МЕНА ЕНА ТНА,
-МИС ДРАНЫШКУМАС АЙЦ АРЕЯ!
ώ, τί|QADAR| πάνω εις ουρανό
ομορφίας σύννεφα κομμάτια!
ας ένι το αγάπη-μου κατενό,
οία άν τα αλησμόνητα-σου μάτια!
ώ, πόσα πάνω στον ουρανό ομορφιές σύννεφα κομμάτια! άς είναι η αγάπημου πυκνή, (=έντονη, βαθιά), σάν τα αλησμόνητασου μάτια!
О, ТЫХАДАР ПАС УРАНО
МУРФИЯС СИНЫФА КУМАТЯ!
АС ЭН Т'АГАПИМ КАТЫНО,
ЯН ТА АЗМОНЫТА-СУ МАТЯ!
εγώ φυλάγω-σε. κρυφά στο |BE$|
τραβά-με το κουρκουβαντζέα.
εξέβα στ’ εμένα, |TEK|ας βρέχει,
– ημείς ανατρανισκούμασθε έτσι αραία!
σε περιμένω. κρυφά στo φράχτη (της αυλήςσου) με τραβά η αγριοτριανταφυλλιά.. έβγα σ’ εμένα, παρόλο που βρέχει, – εμείς βλεπόμαστε τόσο σπάνια!
ГО ФЛАГО-СЕ. КРИФА СТО ПЕШ
ТРАВАМЕ ТО КУРКУВАНДЗЕЯ.
КСЕВА СТЫ МЕНА, ТЭК АС ВРЕШ,
-МИС ДРАНЫШКУМАС АЙЦ АРЕЯ!
βιγλίζεις: απ’ έσω το |KŒRiNSE|
απλώνει βροχής φλωρίτικο στάγμα.
σύ να λησμονάς-με, |VAR-iSE|…
εγώ |KŒTYRY| να φυλάγω γράμμα.
κοιτάζεις: μέσα στο μονοπάτι απλώνει η βροχή χρυσαφένιο στάξιμο. εσύ να με λησμονάς, μπορεί, εγώ άσκοπα να περιμένω γράμμα.
ВЕГЛЫЗИС: ПЕС ТО КУРИНСЕ
ИПЛОН ВРОХИС ФЛУРИТКО СТАМА.
СИ НА ЗМОНАС-МЕ, ВАРИСЕ...
ГО КУТУРУ НА ФЛАГО ГРАМА.
μα νά, λυγά οία άν το |SiLVi|
το νούνισμα-μου εδώ μερέα…
εξέβα στ’ εμένα, ακριβή,
ημείς ανατρανισκούμασθε έτσι αραία!
αλλα νά, λυγάει σάν τη λεύκα η σκέψημου εδώ μεριά (=σε σένα)… έβγα σ’ εμένα, ακριβή(μου), εμείς βλεπόμαστε τόσο σπάνια!
МА НА ЛИГА ЯН ТО СИЛВИ
ТО НУНИЗМАМ ЭДЪО МАРЕЯ...
КСЕВА СТЫ МЕНА, АКРИВИ,
МИС ДРАНЫШКУМАС АЙЦ АРЕЯ!
ανατρανάς: βροχής απ’έσω τα νερά
|UZUN - UZAQ| πετάει δαχτυλίδια.
ΆΝ φαίνεσαι πουθενά στα μακρά,
|BAHTLI|δης να είμαι, οτι σε είδα…
βλέπεις: η βροχή μέσα στα νερά μακριά ώς πέρα πετάει δαχτυλίδια. ΆΝ φανείς πουθενά στα μακριά, καλότυχος θα είμαι που σε είδα.
ДРАНАС: ВРОХИС ПЕС ТА НЭРА
УЗУН-УЗАХ ПЕТАЙ ДЪАХЛЫДЪА.
АН ФЕНЫС БДЪЫНА СТА МАКРА,
ВАХТЛЫДЪС НА ИМЕ, ОТ СЕ ИДЪА... (παρηχηση дъахлыдъа με вахтлыдъс)
μα σύ δέ φαίνεσαι… το |SiLVi|
γελά-με χάλις κορασέα…
…πώς στο αγάπη, ακριβή,
|HiSMET| ημείς έχουμε έτσι αραία;!
αλλα εσύ δέν φαίνεσαι… η λεύκα μου γελά (=με ειρωνεύεται) ολόιδια σάν κοπέλα… …γιατί στην αγάπη, ακριβή(μου) ευκαιρία εμείς έχουμε τόσο σπάνια;!
МА СИ ДЪЕ ФЕНЫС... ТО СИЛВИ
ЄЛА-МЕ ХАЛЫС КУРАСЕЯ...
...ПОС СТО АГАПИ, АКРИВИ,
ХИСМЕТ МИС ЭХУМ АЙЦ АРЕЯ?!
(αυτό το ποίημα γράφηκε τον Ιούνιο του 1936, δηλαδή ενάμιση χρόνο πρίν ο ποιητής συλληφθεί απο το καθεστώς για να καταδικασθεί σε θάνατο.)
[/align] Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2008 | |