Ενας καλος κακος

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Συγχωρεση ειναι το αρωμα που αφηνει η βιολετα στο τακουνι που την πατησε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγω εχω προβλημα,δεν το καταλαμβαινεις;
Τριβεσαι πανω στις πληγες μου κι επιμενεις.
[B]Λενε πως ησουν απο παντα αμαρτωλος![/B]
Σ'ειδα ομως καποτε ανημπορους να ευφραινεις,
καθε τους πικρα με μια φραση να γλυκαινεις,
[B]μα ως φυση δεν ησουν απλοχερα καλος.[/B]
.........................................................................................
Στην ανοχη εχω την πλειστη απ'την ευθυνη.
Ησουν η νοσος - Θεραπειας ημουν κλινη..
[B]Οσο κι αν γκρινιαζες πως σου κανα κακο.[/B]
Τωρα να δουμε τις πληγες σου ποιος θα πληνει,
απο τα ρουχα που σε πνιγουν να σε γδυνει..
[B]Να σου φωτιζει τα σκοταδια με φακο![/B]
...........................................................................................
Υπουλα μου λεγες μπροστα να προχωρησω,
αφου της νυκτας δε φοβομουν να μιλησω,
[B]και μονο εμενα εμπιστευοσουν να οδηγω![/B]
Κι ενιωθα ασφαλεια που σε νιωθα απο πισω.
Εκανα κινηση γλυκα να σ'ακουμπησω
[B]και σ'αντικρυζω αγριεμενο και ριγω![/B]
...........................................................................................
Ο λογος που 'θελες να με ακολουθησεις
και με θανατου το φιλι να με φιλησεις,
[B]ηταν που ετοιμαζες,πισωπλατα να δρας![/B]
Σ'ενα σικε αγωνα θελεις να νικησεις.
Θελεις ανικανη στο χωμα να μ'αφησεις
[B]κι απο των πραξεων τις ευθηνες να αποδρας.[/B]
................................................................................................
Ειχα στα ποδια σου απο πονο σπαρταρησει.
Ειχε το αιμα μου στα χερια σου κυλησει,
[B]κι απομακρυνθηκες,δεν ξερω καν προς που![/B]
Δεν ειχες πισω ουτε το βλεμμα σου γυρισει.
Μεσα στο χωρο ειχε [B][I]Τελος[/I][/B] πια μυρισει,
[B]οσο αν τα μελη μου φωναζαν [I]Σ'ΑΓΑΠΟΥΝ![/I][/B]
..................................................................................................
Και μεταφερθηκα μοναχη, - μα εσπευσμενα,
εκει που επουλωνα πληγες σου ανειλημμενα
[B]και αναρρωνω απ' τις φθορες που μου κερνας.[/B]
Λαθη και πονους, με επιθεσεις νοθευμενα,
με συνταγες και μαντζουρανια κλειδωμενα,
[B]που στο φιλι σου βαζεις καθε που γυρνας![/B]
....................................................................................................
Κι ειναι οι μνημες σου σαν ταλαντουχοι μαγοι,
που οταν με ειχαν για περιθαλψη εισαγει,
[B]στην ιδια κλινη που σε φροντιζα παλια....[/B]
μες στην ψυχη μου ηταν οι πραξεις σου παμφαγοι
μα καποιες μνημες σου πανεμορφα πελαγη.
[B]Και η αποφαση αν θα φυγω [I]ΜΙΑ ΘΗΛΙΑ[/I]![/B]
....................................................................................................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2008