Κουράστηκα

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

μεσα απο την αδυναμία να προσφέρεις χτίζεις τοιχους μοναξιάς?

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κουρασμένη η πόλη
συναντά το σκοτάδι.
Ανάβουν τα φώτα
κυνηγούν την σκιά τους.
Συναντούν το φεγγάρι
φτιάχνουν μια ρότα.
Εσύ κλέβεις το χρόνο
στο σπίτι κλειστή είναι η πόρτα.
Καθισμένος στη σκάλα
μετράς και σφυρίζεις.
Τα αστέρια σου κάνουν παρέα
εσύ τη πλάτη γυρίζεις.
Στην ασχήμια που νιώθεις
σε μια πόλη πνιγμένη.
Μια ζωή που κοιμάται
στο καιάδα ριγμένη.

Κουρασμένη ανάσα
στο χώμα αίμα σου φτύνει
Εσύ κλείνεις τα μάτια
η μοναξιά σου σε πνίγει.
Χτυπάς ένα κάδο,
περιμένεις να ακούσεις
μια φωνή να σε βρίσει.
Έτσι πάλι θα νιώσεις
πως δεν είσαι μονάχος
στο σκοτάδι της πόλης
θα σου φύγει το άγχος.

Κουρασμένα τα πόδια
κύκλους κάναν στο βράδυ
Ήρθε το φως της ημέρας
να σου κλείσει το μάτι.
Η πόλη ξανά ανασαίνει
μ΄ ανθρώπους γεμίζει
Μα εσύ κουρασμένος
η ψυχής σου έχει κλείσει
Εκεί έχουν σβήσει
Μια για πάντα τα φώτα
Έτσι μένεις μονάχος
όπως ήσουνα πρώτα.
Δεν έχει πλέον ουσία
ποιοι θα είναι κοντά σου
Στη τελευταία σου βόλτα
που ναι βόλτα θανάτου.

Έτσι πάντα συμβαίνει
με τη μνήμη καλή μου
Σε ξεχνούν την ημέρα
Σε ξεχνούν και το βράδυ
Σε θυμούνται καλή μου
στου θανάτου την πάλη
΄΄Να ΄μαι καλά εκεί πάνω’’
΄΄Να ΄στε καλά να με θυμάστε’’
Τα παιδιά μου λυπούνται
που θα ζουν μοναχά τους
Μα την πλάτη σα ζούσα
είχαν όλοι γυρίσει.
Στη ζεστή τη φωλιά τους
τα αυγά τους κλωσούσαν
Τι κι αν χτύπαγα έξω
και φωτιά είχα πάρει.
Στη δικιά τους γωνία
ωτασπίδες φορούσαν.


Κουρασμένη πλατεία
Κουρασμένες ανάσες
Κουρασμένη η πόλη
Μια καρδιά σταματάει
Να χτυπά , να μιλάει
Είναι μεγάλος ο φόβος
Μην τυχόν και ξυπνήσω
πάλι μόνος στη πόλη
παλι μόνος να ζήσω.
Κουράστηκα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2008