ενύπνιο θαύμα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρε ανεπαίσθητα ξανά να ξημερώνει
κι εγώ βυθίζομαι όλο πιο βαθιά στο εντός μου
μια στη φωτιά παραπατώντας μια στο χιόνι
γέρασα πια ν’ αναζητώ τον εαυτό μου

νήμα τριγύρω από του χρόνου την ανέμη
σμήνη απ’ αγριοπερίστερα στη σκέψη
φτεροκοπούν κι ο θόρυβος με ξεκουφαίνει
που να πιαστεί η ψυχή μου πια, τι να πιστέψει;

κι ως λιγοστεύω λιγοστεύουνε κι οι μνήμες
κι ως φεύγω φεύγουνε μαζί κι οι αυταπάτες
κι η λήθη με χαλκό στα μπράτσα και στις κνήμες
έρχεται και θερίζει πρότερες αγάπες

Να ‘ταν σκοτάδι πάντα, να μην ξημερώνει
να ερχόσουνα σιμά σαν ένα ενύπνιο θαύμα
σαν δέσμη από φως τη νύχτα που μερώνει
κι ας είχες άυλο κορμί κι ας ήσουν φάσμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2008