Τα ανοικτά παράθυρα

Δημιουργός: jenny

Afieronete stus anestitus pu kathe vradi pernane kato apo ta parathyra mas ke mas xypnane me tin ;;mangia;; tus

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το παρατεταμένο, σε χρονική διάρκεια και θερμότητα, καλοκαίρι μας έχει εξαντλήσει. Από τα τέλη Μαΐου οι περισσότεροι από εμάς κρατάμε ,μόνιμα, τα παραθυρόφυλλα ανοικτά ενίοτε και τις μπαλκονόπορτες κυνηγώντας αγωνιωδώς …την δροσιά. Δεν το καταφέρνουμε πάντα αλλά η ελπίδα είναι αυτή που πεθαίνει τελευταία. Στο κουτί της Πανδώρας ήταν η μόνη που είχε μείνει στο πάτο της, ντροπαλή και ανέλπιστα μικρή. Η ταλαιπωρία των Αθηναίων είναι διπλάσια. Ο αυξημένος αριθμός των Ι.Χ που κυκλοφορούν ,μέσα στην Αθήνα έχει τριπλασιαστεί τα τελευταία 6 χρόνια. Παράλληλα η επέκταση των γραμμών των λεωφορείων κυρίως το σαββατοκύριακο περιορίζει το ωράριο της κοινής ησυχίας. Παρόλα ταύτα εμείς ,οι ταλαιπωρημένοι κάτοικοι αυτής της πόλης προσπαθούμε. Η προσπάθεια είναι ανέφικτη την ημέρα αλλά κάτι γίνεται την νύκτα. Μερικοί από εμάς ,που δεν αγαπάμε το κλιματιστικό, τολμάμε την νύκτα να κοιμηθούμε με ανοικτά παράθυρα. Θυσιάζουμε την προσωπική ασφάλεια για να νοιώσουμε το δροσερό αεράκι. Να φυσάει πάνω στο ιδρωμένο .Σώμα μας. Μέσα στα νοτισμένα σεντόνια, μετά της δώδεκα, στριφογυρίζουμε στα πυρακτωμένα στρώματά μας αναζητώντας επίμονα την δροσιά της νύκτας. Εκεί την πατάμε.
Αυτοί οι λίγοι ,που τολμάμε ζούμε ένα άτυπο φασισμό. Η θαλπωρή του σπιτιού μας και του ιδιωτικού μας χώρου καταστρέφεται από κόρνες και μουσικές. Η νύκτα μας κατασπαράζεται από τους ήχους. Πάσας εθνικότητας και μουσικού γούστου. Ζούμε κάτω από την δικτατορία του ΚΙΤΣ. και της κακογουστιάς. Ο κάθε πικραμένος οδηγός Ι.Χ. που περνάει ,μέσα στην μαύρη νύκτα, στο δημόσιο δρόμο θέλει αλλά στην ουσία σου επιβάλει τα μουσικά του γούστα. Εκδικείται ότι κατά την διάρκεια της ημέρας δεν μπορεί να ακούσει την μουσική .Που θέλει. Και στην ένταση που θέλει. Έτσι την νύκτα, μέσα στις ώρες κοινής ησυχίας αυτός γίνεται τζάμπα μάγκας. Πώς το κάνει αυτό; Απλούστατα βάζει τα μεγάφωνα ,του αυτοκινήτου του, στο φουλ αγγίζοντας ντεσιμπέλ συναυλίας ρόκ. Γούστο του και καπέλο του! Περνάει σιγά σιγά .Για να μας ξυπνήσει .Όλους. Για να τον θαυμάσουμε. Αναζητάει .Την επιβεβαίωση του υπέροχου εαυτού του. Εγώ θα του πρότεινα μία άλλη μέθοδο. Θα μπορούσε να το κάνει αλλιώς. Και κυρίως. Αθόρυβα. Μετρώντας το μήκος του συγκεκριμένου .Ανατομικού του μορίου. Μπας και μεγάλωσε .τα τελευταία 20 λεπτά. Ο τζάμπα μάγκας ξέρει ότι κανένας δεν θα μπει στο κόπο .Να του πετάξει ένα γιαούρτι. Στο κεφάλι. Ένα κουβά νερό. Πάνω στο κοκκινισμένο ,από το αλκοόλ ,πρόσωπό .Του.
Θα έλεγα ότι μέσα στην νύκτα και ωραίο κομμάτι να σου έβαζε πάλι θα δυσανασχετούσες .Ο θόρυβος σε ξαφνιάζει και πετάγεσαι έντρομη ,μέσα στα σεντόνια σου και σκέφτεσαι ότι κάτι σοβαρό θα έχει συμβεί. Κάτι που να δικαιολογήσει την ένταση και την ενόχληση τόσων ανθρώπων που εκείνη την στιγμή απολαμβάνουν .Τον ύπνο τους. Τελικά καταλαβαίνεις ότι είσαι έρμαια. Στην ηχορύπανση .Ότι δεν υπάρχει κανένας σεβασμός. Ούτε περιορισμός της. Οι υπεύθυνοι της Αστυνομίας ασχολούνται με άλλα πράγματα. Την προστασία των επισήμων. Εμείς δεν υπάρχουμε παρά όταν πλησιάζουν .Οι εκλογές!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2008