Το μενταγιον

Δημιουργός: AthenaLeonti, Νανά Λεοντή

19/12/01

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

To χιόνι πέφτει απαλά πάνω στα δέντρα στις πλατείες
Στους ανθρώπους και σκεπάζει όλους τους φόβους
Τα φανάρια μες τους δρόμους τα φανάρια στων ανθρώπων τις καρδιές
Μες το δωμάτιο αρχίζει η ταινία
Κι είναι η ίδια ιστορία για τα γέλια στην αυλή
Κι όπως έφευγε η μέρα τραγουδούσε στον αέρα
Με της νύχτας τη φλογέρα ένα αρχαίο παραμύθι για τη γη
Το μενταγιόν που είχα βρει σ' ένα χαμένο μαγαζί
Άλλαζε χρώματα στο φως, μα ήταν ο ήλιος μου τυφλός
Και η νεράιδα που κρατούσε το πετράδι
Το κοιτούσε κι άλλαζε όλο το βράδυ μες το φεγγαρόφωτο.
Μες το δωμάτιο αρχίζει η ταινία
Κι είναι η ίδια ιστορία για τα χιόνια στην αυλή
Κι έτσι όπως λιώνανε σιγά-σιγά,
Μια λάμπα στης πλατείας τη γωνιά
Φώτιζε κάτω απ' τους πάγους το ασημένιο μενταγιόν.
Κάθε απόγευμα περίμενα στο δρόμο εκεί στη στάση
Για να πάω στη δουλειά
Κι επάνω πετάγαν χαμηλά εκατομμύρια πουλιά
Παν' απ' τις στέγες των σπιτιών είχανε φτάσει
Κάτω απ' τα σύννεφα που αγγίζανε τα γέλια των παιδιών.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2008