Ωδή στον έρωτα

Δημιουργός: poetryf

Και θα κρύβομαι σε κόσμους μυστικούς ... Και θα βρίσκεις χίλιους τρόπους να μ'ακούς...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έρωτα που σε βάφτισαν ανάδοχοι του κόσμου
Και για μορφή σου έδωσαν φτερά μαζί και βέλη...
Εσύ που ανάβεις τη σιωπή στο μιλημένο βιός μου
Εσέ ρωτώ ποιος τρίγησε της νιότης μου το μέλι.

Έρωτα που τη λάμψη σου ο Ήλιος την αδράχνει
Πο’ όντας τα σύννεφα φθονούν το νέφος που σε σπρώχνει,
Σαν αγουρίδα είν’ η καρδιά που ψήθηκε και ψάχνει
Στόμα μεστό να σε γευτεί , ιστούς να πλέκει -αράχνη!

Έρωτα πού γοργοπετάς κι όμως ποτέ δεν φτάνεις
Ποιον σημαδεύεις που’ν’θνητός κι έτσι το’νε ζαλίζεις,
Μπερδεύεις όνειρα κι ευχές στην άκρη μιας πλεκτάνης
Κι έτσι για διασκέδαση κάπου τα τερματίζεις!

Ποιος να’σαι εσύ αχ Έρωτα που σε γροικώ να ακούσω
Τις πεθαμένες μου γενιές ζωή να μου πιστώνουν;
Θά πάρω άμμο και νερό , πηλό για να σε λούσω
Να γίνεις άγαλμα φτηνό όπως αυτά που λιώνουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2008